Bleeding Love Chapter 13 :: ปล่อยมือ

ร่างเล็กถูกปลดชุดสวยออกจากตัวด้วยมือเขา เสียดายเนื้อผ้าลื่นที่เขาชอบเห็นซองมินใส่ เวลานอนแล้วผ้าแนบเนื้อชวนให้ลูบไล้ไม่หยุด แต่เวลาไม่ใส่อะไรคนตรงหน้าเขาน่ารักกว่า...

            กางเกงขายาวของซองมินหลุดออกไปเป็นชิ้นสุดท้าย คยูฮยอนกำลังจะรั้งร่างคนรักลงในอ่างแต่เขาหยุดมือไว้ก่อน ใบหน้าหวานเผยรอยยิ้มยั่วยวนไล่นิ้วลงมาปลดกระดุมอีกคนอย่างเสมอกัน พอหมดจากตรงนี้ก็ลากลงต่ำ...เปลื้องเข็มขัดและกางเกงสแลคขายาวจนกองกับพื้น 

            คยูฮยอนหอบหายใจ...กำลังจะสำลักความสุขที่อีกฝ่ายกำลังป้อนให้เขา มือนั้นเกี่ยวเอาปราการชิ้นสุดท้ายออกจากขายาวแล้วก็เงยหน้าสบตา...

            “น....นาย...ซองมิน...อืม...”

            ชายหนุ่มถูกดันจนทั้งตัวแนบไปกับผนังกระเบื้องสีขาว ซองมินไม่ตอบอะไรสักนิด เปิดน้ำลงพรมให้ทั้งตัวคนรักเปียกชื้นแล้วจากนั้นก็แสดงความรักในแบบของเขาจนคยูฮยอนตาโต แทบจะพูดไม่ออกกับความยินดี

            ใบหน้าหวานประกบจูบก่อน เริ่มสอดลิ้นเข้าหาชักชวนให้อีกฝ่ายร่วมกันสร้างความสุข คอหนาเปล่งเสียงครางอย่างพอใจ เริ่มมีปฏิกิริยาที่เบื้องล่างจนเสียดสีกับร่างเล็ก ซองมินหอบช้าๆ ลดใบหน้าลงมาหาจุดสีเข้มบนอกกว้าง ลูบไล้และสร้างไฟรักให้โหมกระพือจนคนรับได้แต่เรียกชื่อเขา

            “ซองมิน...อืม...ดี....ซ...ซองมิน”

            ริมฝีปากได้รูปเปล่งเสียง เคลิ้มไปกับสัมผัสของมือนุ่มและลิ้นเรียวที่กำลังทำให้เขาพร้อมกระฉูดออกมาทุกครั้ง เจ้าตัวไม่ตอบรับเพราะปากนุ่มนั้นไม่ว่าง ซองมินคล้อยมือลงต่ำและเข้ากอบกุมลำตัวที่เรียกร้องให้สัมผัสมากที่สุดด้านล่าง

            “อา...ที่รัก...” มือใหญ่ลูบไล้กายอีกคนเร่งอารมณ์ ตอนนี้เขาร้อนเป็นไฟ ยิ่งนิ้วเนียนนั้นบดคลึงคยูฮยอนก็ยิ่งแข็งขืน ส่วนนั้นขยายสู้มือ รู้สึกถึงความปวดร้าวเพราะต้องการอย่างล้นเหลือจนต้องรั้งใบหน้าหวานเข้ามาประกบจูบ ถ่ายทอดความต้องการที่ดุเดือดให้รับรู้ แต่ซองมินไม่หวั่นเลยสักนิด

            เขาเลื่อนตัวเองลงต่ำอีกครั้ง คุกเข่ากับพื้นห้องน้ำจนใบหน้าขาวใสอยู่ใกล้ส่วนใหญ่โต คยูฮยอน...ไม่แน่ใจ.... ไม่คาดคิดมาก่อนว่าซองมินจะกล้าทำอะไรแบบนี้

            “น...นาย...แน่ใจ...หรอ...อา...” 

            เรียวปากสีสดโอบอุ้มเขาไว้ ดันเข้าออกด้วยความไม่เคยคุ้นแต่พยายามเต็มที่ พยายามไม่ให้ฟันคมกระทบแต่ความอุ่นร้อนของปากและลิ้นกำลังทำหน้าที่ได้อย่างดี ร่างเล็กพยายามสร้างความสุขให้จนเขาขยายขึ้นอีกจนคับแน่น คยูฮยอนหอบกระเส่า ห้วงอารมณ์คล้ายจะพังทลายกับสัมผัสที่อีกคนมอบให้ไม่หยุดหย่อน ทั้งนิ้วนุ่ม ริมฝีปากสีฉ่ำและลิ้นนั้นกำลังจะฆ่าเขาแล้วจริงๆ

            “ถ้าฉันตายเพราะได้รักกับนาย ก็จะไม่เสียใจเลยจริงๆ”

            ตาคมแสดงความรักและเสน่หา กระซิบออกมาหลังจากทนไม่ไหว คยูฮยอนหายใจหอบ จับให้ร่างเล็กเข้ามาเบียดชิดและรุกรานอีกคนให้รู้สึกถึงความต้องการไม่ต่างกัน

            ซองมินบิดกายเย้ายวน ครวญครางไม่ขาดสายกับน้ำหนักมือที่เอาคืนเขา นิ้วนั่นกำลังจะฆ่าเขาทั้งเป็น คยูฮยอนลูบไล้ สอดคลึงเข้ารวดเร็วจนต้องแยกเรียวขารับ นิ่วหนาเมื่อรู้สึกถึงความอึดอัดแล่นแทรก 

            “คยู...อือ...” เขากระซิบตรงซอกไหล่ มือเล็กไม่หยุดทำร้ายคนรักที่ด้านหน้าจนคยูฮยอนเร่งความคุ้นชินให้ นิ้วหนาวนเกลี่ยปากทางให้แน่ใจว่าอีกคนพร้อมแล้วก็รั้งขาเรียวขึ้นมากอดไว้ข้างเอวสอบ ขยับเข้าหาจนซองมินกัดปากแทบช้ำ

 

            “ที่รัก...ฉันจะทนไม่ไหวแล้ว... “

            ร่างเล็กยอมจำนน กดสะโพกลงทับส่วนที่รออยู่ ความร้อนเต้นตุบภายใน โอบรัดลำกายให้คยูฮยอนบดกรามแน่น เขาพยายามกลั้นใจกลัวซองมินจะเจ็บแต่ร่างเล็กกลับกดตัวเองเข้าหาไม่หยุด กระทั่งทุกส่วนลึกเข้าในกาย แน่นอยู่ทุกอณู

            “คยู...ฮยอน...ฮึก” มือข้างที่ว่างรวบใบหน้าหล่อให้ตอบรับจุมพิต ชายหนุ่มหลับตา ความร้อนในร่างราวกับไฟสุมต้องขยับกายรับน้ำหนักที่ซองมินกดตัวเองลงมาเพื่อปลดปล่อยความเสียวซ่านในตัว ร่างเล็กตอบรับและสนองจนถึงใจ เปล่งเสียงร้องครวญครางไม่ขาดสายทุกครั้งที่สะโพกหนาโรมรันเข้าไม่หยุดหย่อน

            นิ้วเรียวจิกกับต้นแขน พยายามพยุงตัวเองเพื่อรับรสรักที่คยูฮยอนโถมเข้าใส่ ขาเรียวยืนแทบไม่ไหวแต่กลับมีความสุขเกินกว่าจะบรรยายยามที่รู้สึกถึงความรักของคยูฮยอนในร่าง ตอกย้ำครั้งแล้วครั้งเล่าให้ลึกซึ้งจนสายธารถึงกาลปลดปล่อย 

            ซองมินหอบกระเส่า ยอมให้อีกคนอุ้มเขาลงน้ำแต่โดยดี... แต่ก่อนที่ใครอีกคนจะตามมา...ใบหน้าหวานก็ท้าทายนิดๆ ในความมืด แสงไฟดวงเล็กที่ตั้งไว้ทำให้ชายหนุ่มไม่แน่ใจ แต่...แล้วการกระทำก็ย้ำความหมายจนร่างสูงแทบกระอักความสุข

            มือเล็กขยับลงมารุกเร้า ส่วนที่อ่อนตัวลงไปไม่กี่นาทีก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง ขายหนุ่มใจเต้นตุบ... ไม่รู้ว่าค่ำคืนนี้จะยาวนานสักแค่ไหนแต่มันจะเป็นสิ่งที่เขาไม่มีวันลืม

            ครั้งที่สองซองมินก็ทำให้ ร่างเล็กบดตัวเองและบดเบียดลงหาสะโพกที่นั่งลงตรงขอบอ่าง มือเล็กค้ำไว้ขณะพาตัวเองขึ้นสูงและลงครอบครองกายด้านล่างครั้งแล้วครั้งเล่า เปลี่ยนจากคนที่เคยต่อว่าเป็นเจ้าเสน่หาจนคยูฮยอนตาพร่ามัว เสียวซ่านใจจะขาด

            “วันนี้ซองมินของฉันสุดยอด... แต่พอได้แล้ว... ครั้งต่อไปฉันจะกินนายไม่ให้เหลือเลย” เขากระซิบมาดมั่น ลูบไล้กายขาวนวลด้วยฟองสบู่มากมาย เพียงไม่นานก็ลุกขึ้นและล้างตัวขาวอวบลวกๆ แทบจะทนทานความต้องการไม่ไหว

            ...ไม่จำเป็นต้องใช้ยาอะไรเลย ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ครั้งคยูฮยอนก็รู้สึกถึงความต้องการที่ไม่จางหาย ขายาวก้าวออกมาพร้อมคนตัวเปล่าที่ซบตรงไหล่ ได้ยินเสียงหัวใจเต้นอย่างชัดเจนกับเกมส์ร้อนแรงในห้องน้ำและต่อเนื่องมาถึงเตียงกว้าง เสียงเพลงขับกล่อมคลอจังหวะรักภายนอก สองร่างหอบหายใจแตไม่มีใครหยุดรุกรานกันและกัน 

            “สวย...สวยที่สุด “ มือใหญ่ลูบไล้ทุกสัดส่วนก่อนจะเลื่อนลงต่ำ ใบหน้าหวานครางหอบติดสะอื้น รับรู้ถึงสิ่งที่จดจ่อและพร้อมเข้าในกายอีกครั้ง

            บทเพลงที่ชื่นชอบแปรเปลี่ยนเป็นความร้อนแรงภายในใจทั้งสอง ขาเรียวแยกกว้างตอบรับน้ำหนักของคนรักอย่างยินยอม คยูฮยอนค้ำตัวเอง ขยับลงบดจุมพิตแล้วก็ส่งสะโพกข้าหาหนักหน่วง รั้งให้ซองมินรู้ถึงความรักที่เขามี ปากได้รูปร้องเรียกชื่ออีกฝ่ายสลับกับเสียงหอบของกิจกรรมที่กำลังสร้างความร้อนจนแทบเผาทั้งห้องให้ละลายเป็นจุล

            “คยู...อือ...”

            แขนยาวที่ผละออกทำให้ร่างเล็กใจหาย ทั้งที่เหงื่อยังซึมเต็มร่างแต่กลับรู้สึกหนาวสั่น ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าใด... แต่เขาก็พอรู้ว่าเวลาทุกนาทีกำลังจะหมดไปช้า ร่างเล็กที่ถูกพลิกให้หันกลับมากระซิบเสียงหวานอ้อน ร้องขอการเติมเต็ม

            “ฉันรักคยู...กอดฉันหน่อย....กอด...”

            ร่างสูงเกลี่ยเส้นผมเปียกชื้นออกด้านข้าง รวบกายอุ่นของซองมินเข้ามาตามคำเรียกร้อง ทุกส่วนแนบชิดไม่เหลือพื้นที่ว่างแม้เพียงให้ลมพัดผ่าน ซองมินอ่อนแอไปทั้งใจ สะอื้นออกมาในท้ายที่สุดเมื่อทนไม่ไหว

            “ฉันรักคยู...รัก...รักที่สุดในโลก กอดฉันนะ”

            ทั้งที่ยังมีแขนสองแขนเกี่ยวรัด เขาก็รู้สึกเหมือนยังไม่พอ คยูฮยอนหลุดเสียงขำน้อยๆ กระชับแขนให้แน่นขึ้นอีก

            “ฉันกอดแล้ว... กอดไว้ตลอดไป จะใช้สองแขนนี้กอดนาย จะไม่ปล่อยไปไหน จะไม่ยอมให้ซองมินเป็นอันตราย...จะปกป้องแล้วทำทุกอย่างเพื่อนายคนเดียว ฉันรักนายที่สุด”

            หยดน้ำตารินไหล...ปวดร้าวทั้งดวงตาและหัวใจจนไม่รู้ว่าเขาจะทนมันได้รึเปล่า หากคืนนี้จบสิ้น...ซองมินจะสามารถเดินจากไปได้ยังไงโดยที่ไม่ล้มไปซะก่อน

            “แน่นพอรึยัง... ฉันจับนายไว้ได้แล้ว กอดไว้แบบนี้พอมั้ย”

            เจ้าตัวพยักหน้ารับพูดอะไรไม่ออก พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้คนรักเห็น ดวงหน้าหวานเปียกชื้นก่อนที่เขาจะเช็ดมันออกลวกๆผละออกมาสบตาคนตัวสูง ลูบไล้ไปทั่วใบหน้าราวจะจดจำสัมผัสนี้ไปอีกแสนนาน

            คยูฮยอนกดจูบบนฝ่ามือนิ่ม เม้มนิ้วเรียวเบาๆ จนเขาหลุดรอยยิ้มเพราะจั๊กจี้... กำลังจะบอกให้ซองมินนอนพักแต่ร่างเล็กกลับพลิกตัวขึ้นทาบทับและซบกับอกกว้าง ตาหวานอาศัยจังหวะนั้นเพ่งมองที่นาฬิกาซึ่งเรืองแสงในความมืด เห็นเข็มสั้นกำลังเคลื่อนที่เข้าสู่เลขสิบสอง

            แขนเรียวยันตัวเองขึ้นมา แกล้งเขี่ยจมูกอีกฝ่ายทั้งที่หยดน้ำตากำลังจะไหล เขาห้ามมันไม่อยู่... ถ้าร้องไห้มากไปซองมินจะปวดหัวและปวดตาจนแทบทนไม่ได้ แต่ในช่วงเวลาแบบนี้จะให้เขาทำใจได้ยังไง คยูฮยอนปัดมืออก แกล้งทำเสียงฮึ่มฮั่มข้างใบหู เขารวบให้ทั้งตัวซองมินเกยบนตัก ทำท่าจะรุกรานแต่เหมือนแกล้งหยอก 

            “รักฉันอีกได้มั้ย...ฉันอยากให้คยูรักฉันมากๆ”  เขากระซิบข้างหู ทำเอาคนฟังตกใจในตอนแรกก่อนจะยิ้มกริ่มออกมา

            สงสัยว่าลายแม่เสือสาวจะเริ่มออก... ลูกกระต่ายน้อยที่คอยปัดป้องเขาคงหายไปหมดแล้ว

            “ฉันรักนายมากๆ อยู่แล้ว....รักด้วยหัวใจทั้งดวงและจะแสดงความรักให้ดูด้วยร่างกายทั้งคืน” ร่างสูงกระซิบยั่วเย้า พลิกตัวอีกคนลงล่างและเริ่มปฏิบัติการอย่างเต็มใจ ซองมินยิ้มออกมาช้าๆ แม้ว่าดวงตาจะมองแทบไม่เห็น เขาโอบแขนรัดร่างกายคยูฮยอน ยินยอมแม้อีกฝ่ายจะพาเขาไปที่ไหนก็เรียกร้องและตอบสนองให้อย่างเต็มใจและยินดีที่สุด

            สองร่างโรนรันกันจนล่วงเข้าวันใหม่ เสียงหอบหายใจปะปนกับเสียงครางทุกครั้งที่รู้สึกถึงความร้อนแรงในร่างกาย ซองมินเหนื่อยอ่อน รู้สึกเหมือนจะสลบแต่ไม่ปริปากบ่น เขาอยากให้คยูมีความสุขมากๆ ...อยากมีความทรงจำที่ล้ำค่ากับคนรักในค่ำคืนสุดท้าย 

            “อา...ซองมิน...” ร่างสูงกระโจนเข้าหา โอบร่างเล็กไว้และส่งสะโพกเข้าจนอีกคนกัดปากแน่น รู้สึกเจ็บขึ้นมาบ้างแต่ซองมินไม่อยากหยุดทุกอย่างตอนนี้ เขาตอบรับด้วยการแยกเรียวขา ครางสะท้านกับน้ำหนักของความร้อนที่พุ่งเข้ามาราวกับไฟ

            “คยู...อึก...อื้อ...ฮ๊า...” ใบหน้าหวานแหงนเงย ธารสีขุ่นไหลรินอีกรอบจนแทบไม่เหลือเมื่อมือของอีกคนเร่งให้เขาจนซองมินตัวอ่อน ร่างบางเอนซบกับเตียง จิกเล็บจนข้อนิ้วซีดกับความรักจากด้านหลัง สะโพกขาวเต็มไปด้วยรอยแดงจากจุมพิตและนิ้วมือ คยูฮยอนละตัวเองออกมา พลิกกายอีกคนและเข้าหาอีกครั้ง สร้างความหวานฉ่ำให้จนเรียวขาขาวสั่นสะท้านและครางอื้อในลำคอกับการปลดปล่อยของคนรักเป็นครั้งที่ไม่อาจนับ

กลับไปอ่านต่อที่เดิมนะคะ