Bleeding Love Chapter 13 :: ปล่อยมือ

ร่างเล็กถูกปลดชุดสวยออกจากตัวด้วยมือเขา เสียดายเนื้อผ้าลื่นที่เขาชอบเห็นซองมินใส่ เวลานอนแล้วผ้าแนบเนื้อชวนให้ลูบไล้ไม่หยุด แต่เวลาไม่ใส่อะไรคนตรงหน้าเขาน่ารักกว่า...

            กางเกงขายาวของซองมินหลุดออกไปเป็นชิ้นสุดท้าย คยูฮยอนกำลังจะรั้งร่างคนรักลงในอ่างแต่เขาหยุดมือไว้ก่อน ใบหน้าหวานเผยรอยยิ้มยั่วยวนไล่นิ้วลงมาปลดกระดุมอีกคนอย่างเสมอกัน พอหมดจากตรงนี้ก็ลากลงต่ำ...เปลื้องเข็มขัดและกางเกงสแลคขายาวจนกองกับพื้น 

            คยูฮยอนหอบหายใจ...กำลังจะสำลักความสุขที่อีกฝ่ายกำลังป้อนให้เขา มือนั้นเกี่ยวเอาปราการชิ้นสุดท้ายออกจากขายาวแล้วก็เงยหน้าสบตา...

            “น....นาย...ซองมิน...อืม...”

            ชายหนุ่มถูกดันจนทั้งตัวแนบไปกับผนังกระเบื้องสีขาว ซองมินไม่ตอบอะไรสักนิด เปิดน้ำลงพรมให้ทั้งตัวคนรักเปียกชื้นแล้วจากนั้นก็แสดงความรักในแบบของเขาจนคยูฮยอนตาโต แทบจะพูดไม่ออกกับความยินดี

            ใบหน้าหวานประกบจูบก่อน เริ่มสอดลิ้นเข้าหาชักชวนให้อีกฝ่ายร่วมกันสร้างความสุข คอหนาเปล่งเสียงครางอย่างพอใจ เริ่มมีปฏิกิริยาที่เบื้องล่างจนเสียดสีกับร่างเล็ก ซองมินหอบช้าๆ ลดใบหน้าลงมาหาจุดสีเข้มบนอกกว้าง ลูบไล้และสร้างไฟรักให้โหมกระพือจนคนรับได้แต่เรียกชื่อเขา

            “ซองมิน...อืม...ดี....ซ...ซองมิน”

            ริมฝีปากได้รูปเปล่งเสียง เคลิ้มไปกับสัมผัสของมือนุ่มและลิ้นเรียวที่กำลังทำให้เขาพร้อมกระฉูดออกมาทุกครั้ง เจ้าตัวไม่ตอบรับเพราะปากนุ่มนั้นไม่ว่าง ซองมินคล้อยมือลงต่ำและเข้ากอบกุมลำตัวที่เรียกร้องให้สัมผัสมากที่สุดด้านล่าง

            “อา...ที่รัก...” มือใหญ่ลูบไล้กายอีกคนเร่งอารมณ์ ตอนนี้เขาร้อนเป็นไฟ ยิ่งนิ้วเนียนนั้นบดคลึงคยูฮยอนก็ยิ่งแข็งขืน ส่วนนั้นขยายสู้มือ รู้สึกถึงความปวดร้าวเพราะต้องการอย่างล้นเหลือจนต้องรั้งใบหน้าหวานเข้ามาประกบจูบ ถ่ายทอดความต้องการที่ดุเดือดให้รับรู้ แต่ซองมินไม่หวั่นเลยสักนิด

            เขาเลื่อนตัวเองลงต่ำอีกครั้ง คุกเข่ากับพื้นห้องน้ำจนใบหน้าขาวใสอยู่ใกล้ส่วนใหญ่โต คยูฮยอน...ไม่แน่ใจ.... ไม่คาดคิดมาก่อนว่าซองมินจะกล้าทำอะไรแบบนี้

            “น...นาย...แน่ใจ...หรอ...อา...” 

            เรียวปากสีสดโอบอุ้มเขาไว้ ดันเข้าออกด้วยความไม่เคยคุ้นแต่พยายามเต็มที่ พยายามไม่ให้ฟันคมกระทบแต่ความอุ่นร้อนของปากและลิ้นกำลังทำหน้าที่ได้อย่างดี ร่างเล็กพยายามสร้างความสุขให้จนเขาขยายขึ้นอีกจนคับแน่น คยูฮยอนหอบกระเส่า ห้วงอารมณ์คล้ายจะพังทลายกับสัมผัสที่อีกคนมอบให้ไม่หยุดหย่อน ทั้งนิ้วนุ่ม ริมฝีปากสีฉ่ำและลิ้นนั้นกำลังจะฆ่าเขาแล้วจริงๆ

            “ถ้าฉันตายเพราะได้รักกับนาย ก็จะไม่เสียใจเลยจริงๆ”

            ตาคมแสดงความรักและเสน่หา กระซิบออกมาหลังจากทนไม่ไหว คยูฮยอนหายใจหอบ จับให้ร่างเล็กเข้ามาเบียดชิดและรุกรานอีกคนให้รู้สึกถึงความต้องการไม่ต่างกัน

            ซองมินบิดกายเย้ายวน ครวญครางไม่ขาดสายกับน้ำหนักมือที่เอาคืนเขา นิ้วนั่นกำลังจะฆ่าเขาทั้งเป็น คยูฮยอนลูบไล้ สอดคลึงเข้ารวดเร็วจนต้องแยกเรียวขารับ นิ่วหนาเมื่อรู้สึกถึงความอึดอัดแล่นแทรก 

            “คยู...อือ...” เขากระซิบตรงซอกไหล่ มือเล็กไม่หยุดทำร้ายคนรักที่ด้านหน้าจนคยูฮยอนเร่งความคุ้นชินให้ นิ้วหนาวนเกลี่ยปากทางให้แน่ใจว่าอีกคนพร้อมแล้วก็รั้งขาเรียวขึ้นมากอดไว้ข้างเอวสอบ ขยับเข้าหาจนซองมินกัดปากแทบช้ำ

 

            “ที่รัก...ฉันจะทนไม่ไหวแล้ว... “

            ร่างเล็กยอมจำนน กดสะโพกลงทับส่วนที่รออยู่ ความร้อนเต้นตุบภายใน โอบรัดลำกายให้คยูฮยอนบดกรามแน่น เขาพยายามกลั้นใจกลัวซองมินจะเจ็บแต่ร่างเล็กกลับกดตัวเองเข้าหาไม่หยุด กระทั่งทุกส่วนลึกเข้าในกาย แน่นอยู่ทุกอณู

            “คยู...ฮยอน...ฮึก” มือข้างที่ว่างรวบใบหน้าหล่อให้ตอบรับจุมพิต ชายหนุ่มหลับตา ความร้อนในร่างราวกับไฟสุมต้องขยับกายรับน้ำหนักที่ซองมินกดตัวเองลงมาเพื่อปลดปล่อยความเสียวซ่านในตัว ร่างเล็กตอบรับและสนองจนถึงใจ เปล่งเสียงร้องครวญครางไม่ขาดสายทุกครั้งที่สะโพกหนาโรมรันเข้าไม่หยุดหย่อน

            นิ้วเรียวจิกกับต้นแขน พยายามพยุงตัวเองเพื่อรับรสรักที่คยูฮยอนโถมเข้าใส่ ขาเรียวยืนแทบไม่ไหวแต่กลับมีความสุขเกินกว่าจะบรรยายยามที่รู้สึกถึงความรักของคยูฮยอนในร่าง ตอกย้ำครั้งแล้วครั้งเล่าให้ลึกซึ้งจนสายธารถึงกาลปลดปล่อย 

            ซองมินหอบกระเส่า ยอมให้อีกคนอุ้มเขาลงน้ำแต่โดยดี... แต่ก่อนที่ใครอีกคนจะตามมา...ใบหน้าหวานก็ท้าทายนิดๆ ในความมืด แสงไฟดวงเล็กที่ตั้งไว้ทำให้ชายหนุ่มไม่แน่ใจ แต่...แล้วการกระทำก็ย้ำความหมายจนร่างสูงแทบกระอักความสุข

            มือเล็กขยับลงมารุกเร้า ส่วนที่อ่อนตัวลงไปไม่กี่นาทีก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง ขายหนุ่มใจเต้นตุบ... ไม่รู้ว่าค่ำคืนนี้จะยาวนานสักแค่ไหนแต่มันจะเป็นสิ่งที่เขาไม่มีวันลืม

            ครั้งที่สองซองมินก็ทำให้ ร่างเล็กบดตัวเองและบดเบียดลงหาสะโพกที่นั่งลงตรงขอบอ่าง มือเล็กค้ำไว้ขณะพาตัวเองขึ้นสูงและลงครอบครองกายด้านล่างครั้งแล้วครั้งเล่า เปลี่ยนจากคนที่เคยต่อว่าเป็นเจ้าเสน่หาจนคยูฮยอนตาพร่ามัว เสียวซ่านใจจะขาด

            “วันนี้ซองมินของฉันสุดยอด... แต่พอได้แล้ว... ครั้งต่อไปฉันจะกินนายไม่ให้เหลือเลย” เขากระซิบมาดมั่น ลูบไล้กายขาวนวลด้วยฟองสบู่มากมาย เพียงไม่นานก็ลุกขึ้นและล้างตัวขาวอวบลวกๆ แทบจะทนทานความต้องการไม่ไหว

            ...ไม่จำเป็นต้องใช้ยาอะไรเลย ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ครั้งคยูฮยอนก็รู้สึกถึงความต้องการที่ไม่จางหาย ขายาวก้าวออกมาพร้อมคนตัวเปล่าที่ซบตรงไหล่ ได้ยินเสียงหัวใจเต้นอย่างชัดเจนกับเกมส์ร้อนแรงในห้องน้ำและต่อเนื่องมาถึงเตียงกว้าง เสียงเพลงขับกล่อมคลอจังหวะรักภายนอก สองร่างหอบหายใจแตไม่มีใครหยุดรุกรานกันและกัน 

            “สวย...สวยที่สุด “ มือใหญ่ลูบไล้ทุกสัดส่วนก่อนจะเลื่อนลงต่ำ ใบหน้าหวานครางหอบติดสะอื้น รับรู้ถึงสิ่งที่จดจ่อและพร้อมเข้าในกายอีกครั้ง

            บทเพลงที่ชื่นชอบแปรเปลี่ยนเป็นความร้อนแรงภายในใจทั้งสอง ขาเรียวแยกกว้างตอบรับน้ำหนักของคนรักอย่างยินยอม คยูฮยอนค้ำตัวเอง ขยับลงบดจุมพิตแล้วก็ส่งสะโพกข้าหาหนักหน่วง รั้งให้ซองมินรู้ถึงความรักที่เขามี ปากได้รูปร้องเรียกชื่ออีกฝ่ายสลับกับเสียงหอบของกิจกรรมที่กำลังสร้างความร้อนจนแทบเผาทั้งห้องให้ละลายเป็นจุล

            “คยู...อือ...”

            แขนยาวที่ผละออกทำให้ร่างเล็กใจหาย ทั้งที่เหงื่อยังซึมเต็มร่างแต่กลับรู้สึกหนาวสั่น ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าใด... แต่เขาก็พอรู้ว่าเวลาทุกนาทีกำลังจะหมดไปช้า ร่างเล็กที่ถูกพลิกให้หันกลับมากระซิบเสียงหวานอ้อน ร้องขอการเติมเต็ม

            “ฉันรักคยู...กอดฉันหน่อย....กอด...”

            ร่างสูงเกลี่ยเส้นผมเปียกชื้นออกด้านข้าง รวบกายอุ่นของซองมินเข้ามาตามคำเรียกร้อง ทุกส่วนแนบชิดไม่เหลือพื้นที่ว่างแม้เพียงให้ลมพัดผ่าน ซองมินอ่อนแอไปทั้งใจ สะอื้นออกมาในท้ายที่สุดเมื่อทนไม่ไหว

            “ฉันรักคยู...รัก...รักที่สุดในโลก กอดฉันนะ”

            ทั้งที่ยังมีแขนสองแขนเกี่ยวรัด เขาก็รู้สึกเหมือนยังไม่พอ คยูฮยอนหลุดเสียงขำน้อยๆ กระชับแขนให้แน่นขึ้นอีก

            “ฉันกอดแล้ว... กอดไว้ตลอดไป จะใช้สองแขนนี้กอดนาย จะไม่ปล่อยไปไหน จะไม่ยอมให้ซองมินเป็นอันตราย...จะปกป้องแล้วทำทุกอย่างเพื่อนายคนเดียว ฉันรักนายที่สุด”

            หยดน้ำตารินไหล...ปวดร้าวทั้งดวงตาและหัวใจจนไม่รู้ว่าเขาจะทนมันได้รึเปล่า หากคืนนี้จบสิ้น...ซองมินจะสามารถเดินจากไปได้ยังไงโดยที่ไม่ล้มไปซะก่อน

            “แน่นพอรึยัง... ฉันจับนายไว้ได้แล้ว กอดไว้แบบนี้พอมั้ย”

            เจ้าตัวพยักหน้ารับพูดอะไรไม่ออก พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้คนรักเห็น ดวงหน้าหวานเปียกชื้นก่อนที่เขาจะเช็ดมันออกลวกๆผละออกมาสบตาคนตัวสูง ลูบไล้ไปทั่วใบหน้าราวจะจดจำสัมผัสนี้ไปอีกแสนนาน

            คยูฮยอนกดจูบบนฝ่ามือนิ่ม เม้มนิ้วเรียวเบาๆ จนเขาหลุดรอยยิ้มเพราะจั๊กจี้... กำลังจะบอกให้ซองมินนอนพักแต่ร่างเล็กกลับพลิกตัวขึ้นทาบทับและซบกับอกกว้าง ตาหวานอาศัยจังหวะนั้นเพ่งมองที่นาฬิกาซึ่งเรืองแสงในความมืด เห็นเข็มสั้นกำลังเคลื่อนที่เข้าสู่เลขสิบสอง

            แขนเรียวยันตัวเองขึ้นมา แกล้งเขี่ยจมูกอีกฝ่ายทั้งที่หยดน้ำตากำลังจะไหล เขาห้ามมันไม่อยู่... ถ้าร้องไห้มากไปซองมินจะปวดหัวและปวดตาจนแทบทนไม่ได้ แต่ในช่วงเวลาแบบนี้จะให้เขาทำใจได้ยังไง คยูฮยอนปัดมืออก แกล้งทำเสียงฮึ่มฮั่มข้างใบหู เขารวบให้ทั้งตัวซองมินเกยบนตัก ทำท่าจะรุกรานแต่เหมือนแกล้งหยอก 

            “รักฉันอีกได้มั้ย...ฉันอยากให้คยูรักฉันมากๆ”  เขากระซิบข้างหู ทำเอาคนฟังตกใจในตอนแรกก่อนจะยิ้มกริ่มออกมา

            สงสัยว่าลายแม่เสือสาวจะเริ่มออก... ลูกกระต่ายน้อยที่คอยปัดป้องเขาคงหายไปหมดแล้ว

            “ฉันรักนายมากๆ อยู่แล้ว....รักด้วยหัวใจทั้งดวงและจะแสดงความรักให้ดูด้วยร่างกายทั้งคืน” ร่างสูงกระซิบยั่วเย้า พลิกตัวอีกคนลงล่างและเริ่มปฏิบัติการอย่างเต็มใจ ซองมินยิ้มออกมาช้าๆ แม้ว่าดวงตาจะมองแทบไม่เห็น เขาโอบแขนรัดร่างกายคยูฮยอน ยินยอมแม้อีกฝ่ายจะพาเขาไปที่ไหนก็เรียกร้องและตอบสนองให้อย่างเต็มใจและยินดีที่สุด

            สองร่างโรนรันกันจนล่วงเข้าวันใหม่ เสียงหอบหายใจปะปนกับเสียงครางทุกครั้งที่รู้สึกถึงความร้อนแรงในร่างกาย ซองมินเหนื่อยอ่อน รู้สึกเหมือนจะสลบแต่ไม่ปริปากบ่น เขาอยากให้คยูมีความสุขมากๆ ...อยากมีความทรงจำที่ล้ำค่ากับคนรักในค่ำคืนสุดท้าย 

            “อา...ซองมิน...” ร่างสูงกระโจนเข้าหา โอบร่างเล็กไว้และส่งสะโพกเข้าจนอีกคนกัดปากแน่น รู้สึกเจ็บขึ้นมาบ้างแต่ซองมินไม่อยากหยุดทุกอย่างตอนนี้ เขาตอบรับด้วยการแยกเรียวขา ครางสะท้านกับน้ำหนักของความร้อนที่พุ่งเข้ามาราวกับไฟ

            “คยู...อึก...อื้อ...ฮ๊า...” ใบหน้าหวานแหงนเงย ธารสีขุ่นไหลรินอีกรอบจนแทบไม่เหลือเมื่อมือของอีกคนเร่งให้เขาจนซองมินตัวอ่อน ร่างบางเอนซบกับเตียง จิกเล็บจนข้อนิ้วซีดกับความรักจากด้านหลัง สะโพกขาวเต็มไปด้วยรอยแดงจากจุมพิตและนิ้วมือ คยูฮยอนละตัวเองออกมา พลิกกายอีกคนและเข้าหาอีกครั้ง สร้างความหวานฉ่ำให้จนเรียวขาขาวสั่นสะท้านและครางอื้อในลำคอกับการปลดปล่อยของคนรักเป็นครั้งที่ไม่อาจนับ

กลับไปอ่านต่อที่เดิมนะคะ 

Bleeding Love Chapter 11 : หากรัก...คือทำร้าย

ค่ำคืนในสถานที่แปลกใหม่...นิ้วเรียวจิกลงบนพื้นเตียงด้วยความเจ็บระคนสุข ร่างเล็กขาวผ่องบิดกายตามจังหวะการรุกของคนด้านบน เรียวปากอิ่มแดงเห่อเพราะถูกคลุกเคล้าและบดเบียดด้วยจุมพิตนับครั้งไม่ถ้วนในชั่วโมงที่ผ่านมา เสียงหอบหายใจดังก้อง พอกับเสียงของสองกายกระทบกันในความมืด

            “อือ...อ๊ะ....” 

            ดวงหน้าหวานหลับตาปี๋... ยอมรับความรักที่อีกฝ่ายส่งเข้าหาเขาทั้งตัวแต่โดยดี ขาเรียวขาวถูกแยกออกกว้างให้ร่างสูงโน้มกายลงปรนเปรอรสพิศวาสให้ สองร่างกอดประคองและแนบชิด ผลัดกันสร้างความสุขจนเสียงครางลั่นห้อง เต็มไปด้วยความพอใจและสุขสมต่างจากครั้งที่แล้วๆ มา

            “ซองมิน...อา...นาย...”

            ชายหนุ่มโยกกายเข้าหาเป็นจังหวะกระชั้น ยิ่งเขาเร่งความเร็วเท่าไหร่ยิ่งเหมือนกายจะลอยได้มากขึ้นเท่านั้น ร่างข้างใต้ให้ความร่วมมือเต็มที่ ส่งเสียงครวญครางหวานหูไม่ขาดสายยามกายใหญ่โตสอดเข้าลึกล้ำ ซองมินหอบหายใจหนักหน่วง รสรักครั้งนี้มีแต่ความสุขสมและเสียวซ่านจนเขาที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนรู้สึกราวจะขาดใจ

            “คยู...อา....อ๊า...จะ...ฉัน...” ใบหน้าหวานป่ายปัดบนหมอน ความรู้สึกที่กำลังทะยานขึ้นตามน้ำหนักมือของคนทำและสัดส่วนที่ผลุบเข้าออกในร่างทำให้เขาแทบจะมอดไหม้ ร่างเล็กเกร็งตัว จิกไหล่คนด้านบนเต็มแรงเมื่อไปถึงปลายทางของความสุขจนเอ่อล้น

            คยูฮยอนลดกายกมาจุมพิตข้างแก้มเนียน ยิ้มเจ้าเล่ห์เล็กน้อยขณะพลิกร่างให้คนรักนอนคว่ำ ซองมินครางแหบในลำคอ แม้ไม่เคยกับใครมาก่อนแต่ก็พอรู้ว่าคยูฮยอนต้องการอะไร

            “ฉันรักซองมิน... รักมาก”

            ชายหนุ่มกระซิบเสียงสั่นพร่าขณะนำตัวเองไปจดจ่อ ช่องทางรักสีหวานกำลังรอคอยอะไรบางอย่างแล้วก็ต้องอุทานเสียงดังเมื่อคยูฮยอนค่อยๆ กดตัวเองเข้าหา ซองมินอ้าปากครางหอบกับหัวเตียง ยึดไม้ในมือไว้มั่นเมื่อความใหญ่โตรุกล้ำและสอดลึก

            “คยู...ฮ๊า...อื้อออออ” ซองมินส่งเสียงครางยาว สะบัดผมระต้นคอที่เปียกชื้นเหงื่อเมื่อคนด้านหลังโถมตัวเข้าทั้งหมด รู้สึกแน่นไปทั่วช่องท้องแล้วความสุขซ่านก็ตามมาเมื่ออีอกคนขยับกายเบาๆ พร้อมกับลดมือมาลูบไล้ทั่วร่างขาวเนียน และเลื่อนลงต่ำ

            ใบหน้าคมแสดงออกถึงความสุข เอนตัวไปหาจับให้คนที่กำลังรับเขาหนักหน่วงมาประกบจูบ ซองมินยอมแต่โดยดีไม่ว่าจะถูกรุกรานยังไง ดวงหน้าหวานแดงก่ำเพราะเลือดที่สูบฉีดไปทั่ว เรือนร่างอวบอิ่มถูกใจเขาจนคยูฮยอนไม่อาจหยุดศึกรักที่กำลังโหมนี้ได้ง่ายๆ

            ครั้งแล้วครั้งเล่าที่รับคยูฮยอนเข้ามาในตัว เขารู้สึกว่าเท่าไหร่ก็ยังไม่พอ ซองมินโหยหาความอบอุ่นแบบนี้มาแสนนาน การทำรักมันให้ความรู้สกึที่วิเศษราวกับสวรรค์ ยิ่งได้อยู่ในอ้อมกอดของคนที่รัก ไม่ว่าจะต้องตายอีกกี่หน...ซองมินก็ไม่แคร์อะไรทั้งนั้น

            ร่างเล็กเต็มไปด้วยรอยจ้ำทรุดซบลงบนอกกว้างของอีกคน เกมส์รักในค่ำคืนแทบจะเรียกเอาพลังจากคนทั้งสองจนหมดตัว ซองมินหอบกระเส่า แทบพยุงตัวเองไม่ไหวจนคยูฮยอนกดยิ้มเอ็นดู จุมพิตแผ่วเบาขอบคุณซ้ำแล้วซ้ำเล่าที่ยอมตามใจ

            “ง่วงรึเปล่า หืม?... ตีสองแน่ะ ฉันทรมานนายน่าดูเลย” 

            แสงจากนาฬิกาดิจิตอลที่หัวเตียงสว่างวาบในห้องมืด ร่างเล็กครางรับในลำคอ รู้สึกเหนื่อยจนแทบขาดใจแต่รอยยิ้มกลับติดเรียวปากอย่างแสนสุข

            “ง่วง...แต่เหนียวตัวจัง”

            ร่างสูงหัวเราะ ดึงอีกคนเข้ามากอดไว้ก่อนจะตะแคงตัวเองมองดวงตาหลับพริ้ม ผ้าห่มผืนหนาคลุมสะโพกอิ่มไว้หมิ่นเหม่มองตามแล้วก็จุดประกายความต้องการในร่างอีกหน แต่คยูฮยอนตัดใจ...รู้ว่าคนรักคงไม่ไหวแล้ว ซองมินซบหน้าลงกับหมอนเลยไม่ทันเห็นดวงตาวาววามที่ไล่ต่ำลง

            ผิวกายขาวเนียนเต็มไปด้วยรอยแดงจากนิ้วมือและปากของเขา แสดงความเป็นเจ้าของร่างนี้โดยสมบูรณ์ คยูฮยอนอิ่มเอม รู้สึกว่าวันเวลาที่ผ่านมาถูกเติมเต็มด้วยความสุขในวันนี้จนแทบไม่น่าเชื่อว่าเขาและซองมินจะผ่านมันมาได้

            มือใหญ่ไล้หน้าผากสวย ปัดปอยผมที่ระข้างแก้มให้ก่อนจะก้มลงประทับจูบหนักๆ ร่างเล็กงึมงำนิดหน่อยก่อนจะพลิกตัวไปอีกด้าน เขาเลยต้องก้มลงอีกหน

            “อาบน้ำหน่อยมั้ยจะได้สบายตัว ฉันจะอาบให้”

            ซองมินลืมตาขึ้นเลื่องช้า ดูก็รู้ว่าเพลียและง่วงเต็มที แต่เขายังไม่ทันตอบอะไร อีกคนก็ช้อนเข่าและอุ้มทั้งร่างขึ้นมาแล้วเรียบร้อย

            “อื้อ...คยู...ฉันโป๊อยู่นะ”

            ชายหนุ่มไม่ตอบว่าอะไร วางร่างซองมินในอ่างอาบน้ำแล้วก็เปิดจนน้ำอุ่นไหลวนออกมา ซองมินขยี้ตาสู้แสง เห็นใบหน้าคนรักอยู่ข้างกายไม่ห่างกันนัก

            “หลับไปเลยก็ได้ อาบน้ำแล้วจะแต่งตัวให้เสร็จสรรพเลย”

            “ใครเค้าจะหลับลงล่ะ เล่นพามาอยู่ในอ่างแบบนี้”

            คยูฮยอนยิ้มหล่อแทนคำตอบ กดเอาสบู่เหลวกลิ่นที่คนรักชอบมาลูบไล้ทั่วร่างขาว ตาคมวาวมองไปทุกสัดส่วนที่เขาพึงพอใจจนซองมินอาย หน้าแดงก่ำ ละมือมาปิดบางส่วนเอาไว้

            “ฉันจะอาบน้ำให้ ทำไมต้องปิด”

            “ฮื้อ...ก็นายจ้องทำไมเล่า”

            “ของสวยงามใครก็อยากเห็นทั้งนั้นแหละ เมื่อกี๊มันมืด ไม่ทันมองเลย... ไหนดูสิ ฉันจะนับดูว่าคืนนี้ทำรอยได้กี่จุด” คยูฮยอนแกล้งดึงมือออก แล้วก้มลงมองทั้งด้านหน้าด้านหลัง นับเลขออกมาอย่างจงใจให้คนรักได้ยิน ซองมินก็สาดน้ำใส่เขา

            “ลามกจริงๆ เลย”

            เสียงหวานบ่นพึม ค้อนใส่เขาติดๆ กันจนคยูฮยอนหัวเราะออกมาในท้ายที่สุด แขนยาวรวบตัวอีกคนเข้ามากอด ส่งเสียงโอ๋อย่างเอาใจก่อนจะสัญญาว่าจะอาบน้ำให้จริงๆ แล้ว ซองมินถึงยอมให้เขากอดนิ่งๆ 

            “คืนนี้ไม่ได้นับ เดี๋ยวคืนหน้าค่อยนับก็ได้ ฉันจะทำรอยเพิ่มทุกวันทุกวันเลย”

            “หยุดพูดได้แล้ว! ไม่งั้นจะเอาสบู่ยัดปากแล้วนะ”

            ซองมินแหวขึ้นในห้องน้ำ คละเคล้าด้วยเสียงน้ำแตกกระจายและเสียงหัวเราะของคยูฮยอนสลับกันไป เวลาตีสอง...ใครหลายๆ คนคงจะหลับไปแล้วแต่คนสองคนยังงอนง้อกันในห้องน้ำ เป็นภาพความสุขที่กว่าจะได้มาก็ยากลำบากเหลือเกิน

           

… Bleeding Love …

กลับไปอ่านต่อที่หน้าฟิคนะคะ 

Beloved Godfather :: Eighth Round

รสจูบที่ปะทะเข้ามากะทันหันทำเขาไม่ทันตั้งตัวยิ่งกว่าครั้งแรก ฮยอกแจเบิกตาค้าง... สมองมึนงงราวกับโดนชกทันทีที่ปากได้รูปบดเบียดใกล้ปากเขา ร่างเล็กหลับตาปี๋ดิ้นรน พยายามต่อต้านสัมผัสที่ไม่เต็มใจแต่ชีวอนก็เชี่ยวชาญเกินกว่าเด็กหนุ่มจะตามทัน จุมพิตหวานล้ำกึ่งรุนแรงพรมลงมาไม่หยุด เว้นไว้เพียงวินาทีให้หายใจก็ประทับลงซ้ำอีกครั้งและอีกครั้งจนฮยอกแจตัวอ่อน พยุงตัวเองไม่ไหวต้องพิงเข้ากับอกหนาอย่างจำนน

            เรียวปากแดงฉ่ำถูกภมรดอมดมจนกลีบเกสรสั่นระริก ฮยอกแจซบตัวเองลงในอ้อมแขนแข็งแรงโดยปริยาย ปล่อยให้ชีวอนรุกล้ำหาความหวานจากใบหน้าและคอขาวจนไม่อาจคัดค้าน

            หยาดน้ำตามากมายถูกกดซับ... ชีวอนจุมพิตเปลือกตาบวมซ้ำๆ ราวจะลบเลือนความเจ็บปวดให้หายไปจนคนได้รับตัวสั่น ฮยอกแจหนีไปไหนไม่ได้ ไม่ว่าจะทางกายภาพหรือจิตใจเขาก็โดนคนตรงหน้าขังไว้ทั้งหมด หยดน้ำตาเลือนหายเหลือเพียงเสียงสะอื้นในลำคอที่บ่งบอกความรู้สึกแทนการพูดจาเมื่อชีวอนก้มลงมาปิดปากแดงฉ่ำด้วยจุมพิตเร่าร้อนอีกครั้ง

            “ฮยอกแจ...ฮยอกแจ...ของชีวอน”  ชายหนุ่มพร่ำคำนี้อยู่ตลอดระหว่างการกระทำที่เกินเลยกว่าครั้งที่แล้ว เจ้าของชื่อได้แต่ครางรับในลำคอ เสียงสะอื้นน้อยๆ ถูกชายหนุ่มบดเบียดเข้ากับจุมพิตจนเลือนหาย เหลือไว้เพียงเสียงครางแผ่วหนักสลับกันตามอารมณ์

สายเอี๊ยมสีสดค่อยๆ หลุดลงจากไหล่บางทั้งสองข้างด้วยฝีมือชีวอน ทุกกริยาที่เกิดขึ้นมาจากความตั้งใจของชีวอน และความเต็มใจผสมเผลอไผลของคนตัวเล็ก ฮยอกแจบิดกายเย้ายวนด้วยความเสียวซ่านเมื่อสายเอี๊ยมสองข้างหลุดจากสะโพกไปกองกับพื้นให้ชีวอนได้สัมผัสขาเรียวเปลือยเปล่าที่นุ่มแสนนุ่ม

            “อือ...คุณชีวอน” ร่างเล็กครวญระส่ำ บอกไม่ถูกว่าตอนนี้รู้สึกยังไงกันแน่ แต่ไม่อาจคัดค้านได้เลยเมื่อแขนยาวเลื่อนลงมาอุ้มเขาทั้งตัว และวางลงบนเตียงก่อนจะตามลงมาทาบทับอย่างไม่ยอมให้เสียเวลา

            ร่างน้อยครางสะท้าน บิดตัวอย่างเขินอายภายใต้การชักนำของคนที่มีประสบการณ์มากกว่า นิ้วยาวสะกิดเข้ากับตุ่มไตของยอดอกที่ชูชันรับสัมผัส ฮยอกแจก็ดิ้นรนน้อยๆ เอวเล็กส่ายวนกับความต้องการที่เริ่มดันตัวเองออกมาตามประสาคนไม่เคยให้ชีวอนได้กดยิ้มมากกว่าเก่า

 ชายหนุ่มพรมจุมพิตลงทุกที่ รื้อเสื้อตัวในขึ้น ลูบไล้นิ้วยาวไปตามผิวเนื้อขาวที่อวดตัวเองตรงหน้า ทำเอาฮยอกแจครางสะท้านหวั่นไหว

“อา...คุณ...ชีวอน ..อื้อ ...” ตาหวานหลับพริ้ม อ้าปากหอบๆ กอบอากาศเข้าตัว ใบหน้าแดงก่ำจนคนมองอดใจไม่ไหวยืดตัวมาจุมพิตเร่าร้อนอีกครั้งและพรมจูบไล่ตามเนื้อนุ่มขาวเนียนด้วยความต้องการส่วนลึกจากหัวใจจนฮยอกแจตัวสั่น ได้แต่ร้องครางระบายอารมณ์หวานที่ชีวอนก่อขึ้น

            “คุณ...ชีวอน...อ๊ะ...อา...” ใบหน้าหวานป่ายปัด ขาเรียวถดขึ้นลงกับพื้นเตียงยามที่มือหนาร้อนผ่าวนาบไปบนร่างกาย แตะต้องตรงไหนก็ดูจะสู้มือไปหมดทุกอย่างจนชีวอนกดยิ้มและรุกรานเข้าด้านหน้าที่กำลังแสดงตัวเองออกมา

            “ม...ไม่...อย่า...ตรงนั้น..อ๊ะ...” หน้าหวานแหงนเงย คำห้ามปรามเปลี่ยนเป็นเสียงครวญหวานล้ำก่อนที่ชีวอนจะปิดริมฝีปากฉ่ำหวาน แลกเปลี่ยนรสสัมผัสจนเสียงอึกอักดังแค่ในลำคอ มือเล็กผลักอกเขาในทีแรกกับสัมผัสไม่คุ้นเคยที่กำลังรุกเร้าจนกายข้างหน้าตื่นตัวเต็มที่ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นลูบไล้และโอบคอในที่สุดเมื่อกางเกงตัวสุดท้ายเลื่อนหลุดไปถึงเข่า ชีวอนส่งมือเข้ารุกรานให้อีกคนหลับตาพริ้มครางอื้ออึง สัดส่วนนั้นสู้มือเขา... แสดงความต้องการของเจ้าของร่างจนชายหนุ่มพอใจไม่น้อย

            “ไม่อยากให้ไปไหน...ไม่อยากปล่อยไปไหนเลย” เสียงห้าวพึมพำลงมาตามเนื้อขาวๆ กดจูบเป็นรอยแดงจ้ำอย่างแสดงความเป้นเจ้าของ กลิ่นหอมหวานของลูกอมส่งผลให้คุณน้ามึนเมาในรสสัมผัสจนไม่อาจปล่อยมือหรือหยุดยั้งใจอีกต่อไป

“อา...ฮยอกแจ หวานเหลือเกิน”  ชีวอนเลิกที่จะกักตัวไว้เพราะตอนนี้ฮยอกแจจำนนต่อเขาและหมดแรงจะต่อต้าน เรือนร่างขาวนุ่มละเอียดไปหมดจนคนมองกลืนน้ำลาย ไม่อยากเชื่อว่าตรงหน้าเขาตอนนี้คือเด็กหนุ่ม แก้มนวลสีแดงก่ำเพราะพิษสวาทระรานไปทั้งร่าง แขนเรียวกอดคอเขาแนบชิดจนชีวอนไม่รอช้า ปลดเสื้อตัวเองออกเป็นอันดับแรกและจับให้มือนุ่มแตะต้องอกเขา 

            ฮยอกแจลืมตาขึ้นสบ ไฟพิศวาสเรืองในดวงตาคนทั้งคู่จนเขาต้องเมินหลบก่อนและรุกมือไปตามที่อีกฝ่ายชักนำ  ร่างเล็กเพลิดเพลินและทำทุกอย่างตามสัญชาตญาณ โดนแตะตรงไหนบ้างก็แตะกลับจนชีวอนครางเสียงหนักหน่วงเพราะสัมผัสไม่ประสากำลังจะฆ่าเขา ชีวอนน้อยดันตัวแทบขาดใจทั้งที่ยังมีเนื้อผ้าปิดกั้น ร่างเล็กครวญครางเสียงหวานไปกับมือที่รุกรานเขา และตอบแทนสัมผัสนั้นด้วยมือตัวเองกระทั่งชีวอนเร่งนิ้ว

            “อื้อ...อ๊า...อีกฮะ...คุณชีวอน...ผม...ผ...ผม... ฮึก” 

            ร่างเล็กสะอื้นหนักหน่วงกับนิ้วที่รัดรึงสัดส่วน ขาเรียวแยกกว้างอย่างยอมจำนน แทบจะทนพิษรักที่ก่อตัวเป็นเกลียวคลื่นถาโถมเข้าหาเขาไม่ไหว

            “ไม่อยากได้ยินแบบนี้ เคยแทนตัวเองว่ายังไง” ชายหนุ่มทวงถามข้างหู ประทับจูบหนักๆ ลงใกล้ลำคอขาว แถมยังรัวนิ้วหนักๆ จนสะโพกบางส่ายรน ความสุขครั้งแรกในชีวิตกำลังจะถึงการปลดปล่อยทำให้เจ้าตัวร้องเสียงขาดห้วง

            “ฮ...ฮยอกแจ... ฮา...อื้อ... ฮยอกแจ จะ...อ๊ะ...” นิ้วเรียวจิกไหล่เขา สองตาหลับปี๋แถมยังเกร็งตัวขึ้นเรื่อยๆ เมื่อจังหวะของอารมณ์ถูกบีบรัดจนใกล้ถึงที่สุด ชีวอนยิ้มกว้าง ลดตัวลงขบเม้มยอดอกอีกฝ่ายเพื่อสร้างความสุขให้จนฮยอกแจทนไม่ไหว ส่ายหน้าไปมาราวกับคนหาทางออกแล้วก็กระตุกตัวในที่สุด

            ร่างเล็กไปถึงความสุขครั้งแรกด้วยอาการเหนื่อยหอบ ปล่อยหยาดน้ำขุ่นจนเลอะมือหนาแต่ชีวอนไม่ว่าอะไรเลยสักนิด กลับลดตัวลงจูบประทับซ้ำๆ จนเจ้าตัวเคลิ้มตามอีกครั้งและคราวนี้มือเล็กก็เลื่อนลงมาถึงขอบกางเกงเขา

            ดวงตาคมสั่นพร่า... ยอมให้อีกฝ่ายรุกรานเข้ามาแต่โดยดี ขายาวสะบัดกางเกงสแลคเนื้อดีออกไปกองอย่างไม่สนใจ สบตาหวานชั่ววินาทีอีกคนก็หลุบลงอย่างเอียงอายพร้อมกับเลียนแบบที่จะสร้างความสุขให้เขา

            “ถ้าอยากให้ฉันมีความสุข แค่รับปากมาก็พอว่านายจะไม่ไปไหน” ร่างเล็กเม้มปากแน่นไม่ตอบคำถามแต่ใช้กริยาแทนการพูดจา มือน้อยเกาะกุมเขา ลูบไล้เบาๆ เลียนแบบจนชีวอนหมั่นเขี้ยวต้องก้มลงสร้างความสุขให้ไม่ต่างกัน

            สองแรงแข็งขันช่วยกันสร้างความสุขสมจนทั้งห้องเต็มไปด้วยเสียงครางและการเอาใจ ร่างสูงอิ่มใจจนไม่อาจบอก ยิ่งยามที่คนด้านล่างเอียงอายซุกอกเขาตอนชีวอนเอ่ยขอ ใบหน้าแดงก่ำแทบจะไม่ยอมเงยจนเขาต้องลดตัวลงไปสบตาแล้วก็เริ่มรุกรานให้คนตัวเล็กได้รู้ซึ้งความสุขที่มากกว่า

            ลมหายใจหอบกระชั้นขึ้นทันควันเมื่อนิ้วยาวเริ่มเกลี่ยช่องทางนุ่มนวล ฮยอกแจเม้มปากแน่น กลั้นเสียงร้องไว้ในลำคอเพราะความเจ็บนิดๆ ชายหนุ่มก้มลงปลอบประโลม จุมพิตหวานให้อีกฝ่ายเพลิดเพลินก่อนจะค่อยๆ สร้างความคุ้นเคยจนฮยอกแจผ่อนคลายมากขึ้น นิ้วหนาเปิดทางเรื่อยๆ อีกคนก็ยิ่งครางมากขึ้นเมื่อรู้สึกถึงความต้องการตัวเองในที่ซึ่งไม่เคยคิดฝัน

            ช่องทางน้อยบีบรัดนิ้วเขาตามความตื่นเต้นทำเอาเขาจะระเบิดตัวเองให้ได้ ชีวอนครางเสียงต่ำสอดนิ้วเข้าเพิ่มและขยับเข้าออกเบาๆ จนฮยอกแจครางอู้เสียงดัง

            “คุณชีวอน...อ๊า..น..นิ้ว...อื้ม”  มือนุ่มจิกหมอนนิ้วเกร็ง ร่างกายขาวไม่มีอะไรปกปิดอีกต่อไป เรียวขาแยกกว้างให้เขาอย่างจำนนจนสายตาคมกวาดไล้อย่างพอใจ ...ทั้งสวยทั้งหวานไปทั้งตัว

            “รู้สึกดีรึเปล่า... อย่าเกร็งเลยนะ ฉันสัญญาว่าจะอ่อนโยน”  ร่างสูงกระซิบเบาๆ แต่หวานล้ำ

            “ฮยอกแจ...อื้อ...ฮยอกแจ...จะ...” เขาพูดไม่ออก ได้แต่เรียกชื่อตัวเอง จะบอกความรู้สึกตอนนี้ให้อีกคนรู้อย่างที่ถามก็ตอบไม่ได้ แต่เหมือนชีวอนจะเดาออกเพราะเริ่มส่งนิ้วที่สามเข้าไปหา ตาหวานเลยเบิกขึ้นอีกนิดและจากนั้นก็ส่ายสะโพกรับนิ้วเขา

            “ฮยอก...แจ อา...อย่าขยับ...คุณชี...วอน อ๊ะ...ฮื้อ”  ดวงหน้าหวานแดงไปหมด กายบางบิดตัวเร่าร้อนให้คนมองครางตามไปติดๆ ฮยอกแจบิดเอวยิ่งทำให้นิ้วเขารู้สึกถึงความเต้นตุบ พอขยับเข้าออกอีกนิดก็สัมผัสได้ถึงจุดอารมณ์ของฮยอกแจ ทำให้เจ้าตัวร้องครางลั่นขึ้นอีก

        “คุณชีวอน...ฮยอกแจ...จ...จะ...ไม่...ไหว”  เขาร้องขอเสียงขาดห้วง รู้สึกเหมือนกำลังจะตายเพราะความเสียวซ่านที่บุกทลายเข้ามา แต่ไม่เลยนี่ยังไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ

            “ฉันรู้ๆ ... อย่าเกร็งนะ”

            เสียงครางร้อนดังขึ้นตามลำดับ ยิ่งนิ้วเร่งจังหวะฮยอกแจก็แทบจะทนไม่ไหว จิกไหล่กว้างไว้เป็นหลักทั้งหลับตาแน่นปี๋กระทั่งรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่แทรกเข้ามาแทนที่นิ้วของชีวอน

            “คุณชีวอน... ฮยอกแจกลัว... ฮย..” คนถูกเรียกก้มลงปิดปากนั้นด้วยปากเขา พึมพำให้ผ่อนคลายทั้งปลอบประโลมกระทั่งเจ้าตัวใจสู้ ดวงตาหวานหลับพริ้มรอรับความสุขแต่สองแขนยังกอดแนบตัวหนาและชีวอนก็ตระกองกอดอีกคนไว้ไม่ห่าง

            “เชื่อใจฉันนะ” คนตัวเล็กพยักหน้าถี่ๆ แล้วก็ต้องกลั้นเสียงไว้เมื่อความเจ็บแล่นแทรกยามที่อีกคนสอดกายเข้ามา ชีวอนกัดฟันทน... พยายามเล้าโลมอีกคนให้รู้สึกและไหวซ่านไปพร้อมกันจนฮยอกแจร้องด้วยเสียงที่บอกไม่ถูก ลมหายใจหอบๆ ปล่อยออกมาเรื่อยๆ แล้วก็ถูกร่างสูงกักเก็บในรสจูบจนเร่าร้อนอีกเท่าตัว

            “อื้อ...อ๊า....จ...เจ็บ” น้ำตาหยดเล็กไหลรินลงหางตาเมื่อชีวอนเดินหน้าเรื่อยๆ กายเล็กตอบรับตัวตนของเขามากขึ้นแต่ก็ยังค้างคาเพราะขนาดใหญ่โตกับช่องทางที่ไม่เคยถูกล่วงล้ำ ชายหนุ่มจูบปลอบ กระซิบให้ผ่อนคลายและรั้งให้เจ้าตัวเริ่มรับเข้ามากขึ้นเรื่อยๆ กระทั่งส่งตัวเองเข้าทั้งหมด ขาเรียวยกสูงเพื่อสอดรับโดยที่ใบหน้าหวานยังเหยเกเพราะความเจ็บ

            “ไหวมั้ย” ฮยอกแจส่ายหน้า... บอกไม่ถูกว่าตอนนี้รู้สึกยังไงกันแน่ แต่พอมือหนาไล้ส่วนหน้าของเขา สะโพกเล็กก็สะท้านตามจนด้านหลังเริ่มรู้สึก ชีวอนหลับตาครางเสียงสั่นไม่แพ้กันเมื่อรู้สึกว่าฮยอกแจบีบรัดเขาทุกทางจนแทบขยับไม่ได้

“ฮยอกแจ...อย่าเกร็ง...” เจ้าตัวพยายามทำตาม หยดน้ำตาทำให้พร่ามัวแต่ฮยอกแจมีความสุขมากกว่าอะไรทั้งหมด ร่างเล็กยอมกลั้นใจขยับตัวเองเบาๆ แล้วก็ร้องออกมา ส่วนนั้นใหญ่โตจนเขาคิดว่าคงรับไม่ไหว แต่เมื่อถูกบุกรุกฮยอกแจกลับตอบรับเสียดิบดีแล้วจากนั้น... เสียงครางก็ปล่อยออกมาไม่ขาดสายเมื่อชีวอนส่งสะโพกเข้าหา เริ่มสร้างความสุขให้ทั้งตัวเองและคนด้านล่างจนฮยอกแจไม่เคยคาดคิด

            “ฮยอกแจ....อา... น่ารักที่สุด ฮยอกแจ...” ชีวอนครางในลำคอ มองดวงหน้าหวานเร้าอารมณ์อย่างมีความสุข อีกฝ่ายเกาะไหล่เขาไม่ยอมปล่อย ตอนแรกก็บอกว่าเจ็บแต่พอสักพักสะโพกสวยก็ตอบรับเขาและสอดประสานให้จังหวะเร่าร้อนเป็นหนึ่งเดียวจนไม่มีใครฉุดรั้งใคร

            ชีวอนพาดขาเรียวไว้บนไหล่กว้าง ยิ่งทำให้เขารู้สึกถึงความลึกที่อีกคนอยู่ในกาย ฮยอกแจหน้าแดงก่ำ...กัดฟันทุกครั้งที่กายใหญ่โตล้ำลึกเข้ามาเพราะมันซ่านจนเกินทนไหว มองหน้าคมของฝ่ายนั้นด้วยความรักและยิ้มอย่างมีความสุขที่เห็นชีวอนกำลังพอใจกับเกมส์รักครั้งนี้

            “อา...อ๊ะ....อื้อ” เสียงร้องปล่อยออกมาอย่างไม่อาย ทุกครั้งที่ชีวอนย้ำกายเข้าออก ใจของเขาก็เหมือนจะปลิดปลิวตาม น้ำหนักกายนั้นทำบางส่วนสอดลึก กระตุ้นจุดสัมผัสภายในจนฮยอกแจร้องครางลั่น

            “คุณชีวอน...อ๊า...อื้อ...อ๊ะๆ...ฮยอกแจจะ...ไม่ไหว...แล้ว”  พูดออกมาตามใจคิด ส่ายหน้ารัวไปหมดเมื่อห้วงอารมณ์ทะยานขึ้นสูง ชีวอนรู้ดีเพราะร่างเล็กเริ่มเกร็งขึ้นอีกครั้ง ชายหนุ่มเร่งความเร็วทั้งนิ้วและสะโพกจนอีกคนส่ายหน้าหนักหน่วงแล้วก็พุ่งขึ้นไปก่อนจนหยาดน้ำเปรอะเปื้อน 

“ฮยอกแจรักคุณชีวอน” เจ้าตัวร้องขึ้นเมื่อเก็บกลั้นความรู้สึกไว้ไม่ไหว ตัวบางกระตุกติดๆ กันปล่อยหยดสีขาวอีกระลอก ร่างเล็กหอบหายใจเหนื่อยอ่อนบนเตียงกว้าง แต่คนที่ถูกบอกรักอึ้งไปแล้ว... ชายหนุ่มเปิดยิ้มกว้างด้วยความรู้สึกดีใจที่สุด กระซิบขอบคุณและรั้งแขนเรียวให้โอบลำคอไว้แนบแน่นขณะเร่งจังหวะรัวเร็วกระทั่งชายหนุ่มตามคนตัวเล็กไปไม่ห่าง พรมหยาดอุ่นร้อนเข้าจนท่วมท้น

                                                       กลับไปอ่านต่อที่หน้าฟิคจ้า ^^