Beloved Godfather :: Eighth Round

รสจูบที่ปะทะเข้ามากะทันหันทำเขาไม่ทันตั้งตัวยิ่งกว่าครั้งแรก ฮยอกแจเบิกตาค้าง... สมองมึนงงราวกับโดนชกทันทีที่ปากได้รูปบดเบียดใกล้ปากเขา ร่างเล็กหลับตาปี๋ดิ้นรน พยายามต่อต้านสัมผัสที่ไม่เต็มใจแต่ชีวอนก็เชี่ยวชาญเกินกว่าเด็กหนุ่มจะตามทัน จุมพิตหวานล้ำกึ่งรุนแรงพรมลงมาไม่หยุด เว้นไว้เพียงวินาทีให้หายใจก็ประทับลงซ้ำอีกครั้งและอีกครั้งจนฮยอกแจตัวอ่อน พยุงตัวเองไม่ไหวต้องพิงเข้ากับอกหนาอย่างจำนน

            เรียวปากแดงฉ่ำถูกภมรดอมดมจนกลีบเกสรสั่นระริก ฮยอกแจซบตัวเองลงในอ้อมแขนแข็งแรงโดยปริยาย ปล่อยให้ชีวอนรุกล้ำหาความหวานจากใบหน้าและคอขาวจนไม่อาจคัดค้าน

            หยาดน้ำตามากมายถูกกดซับ... ชีวอนจุมพิตเปลือกตาบวมซ้ำๆ ราวจะลบเลือนความเจ็บปวดให้หายไปจนคนได้รับตัวสั่น ฮยอกแจหนีไปไหนไม่ได้ ไม่ว่าจะทางกายภาพหรือจิตใจเขาก็โดนคนตรงหน้าขังไว้ทั้งหมด หยดน้ำตาเลือนหายเหลือเพียงเสียงสะอื้นในลำคอที่บ่งบอกความรู้สึกแทนการพูดจาเมื่อชีวอนก้มลงมาปิดปากแดงฉ่ำด้วยจุมพิตเร่าร้อนอีกครั้ง

            “ฮยอกแจ...ฮยอกแจ...ของชีวอน”  ชายหนุ่มพร่ำคำนี้อยู่ตลอดระหว่างการกระทำที่เกินเลยกว่าครั้งที่แล้ว เจ้าของชื่อได้แต่ครางรับในลำคอ เสียงสะอื้นน้อยๆ ถูกชายหนุ่มบดเบียดเข้ากับจุมพิตจนเลือนหาย เหลือไว้เพียงเสียงครางแผ่วหนักสลับกันตามอารมณ์

สายเอี๊ยมสีสดค่อยๆ หลุดลงจากไหล่บางทั้งสองข้างด้วยฝีมือชีวอน ทุกกริยาที่เกิดขึ้นมาจากความตั้งใจของชีวอน และความเต็มใจผสมเผลอไผลของคนตัวเล็ก ฮยอกแจบิดกายเย้ายวนด้วยความเสียวซ่านเมื่อสายเอี๊ยมสองข้างหลุดจากสะโพกไปกองกับพื้นให้ชีวอนได้สัมผัสขาเรียวเปลือยเปล่าที่นุ่มแสนนุ่ม

            “อือ...คุณชีวอน” ร่างเล็กครวญระส่ำ บอกไม่ถูกว่าตอนนี้รู้สึกยังไงกันแน่ แต่ไม่อาจคัดค้านได้เลยเมื่อแขนยาวเลื่อนลงมาอุ้มเขาทั้งตัว และวางลงบนเตียงก่อนจะตามลงมาทาบทับอย่างไม่ยอมให้เสียเวลา

            ร่างน้อยครางสะท้าน บิดตัวอย่างเขินอายภายใต้การชักนำของคนที่มีประสบการณ์มากกว่า นิ้วยาวสะกิดเข้ากับตุ่มไตของยอดอกที่ชูชันรับสัมผัส ฮยอกแจก็ดิ้นรนน้อยๆ เอวเล็กส่ายวนกับความต้องการที่เริ่มดันตัวเองออกมาตามประสาคนไม่เคยให้ชีวอนได้กดยิ้มมากกว่าเก่า

 ชายหนุ่มพรมจุมพิตลงทุกที่ รื้อเสื้อตัวในขึ้น ลูบไล้นิ้วยาวไปตามผิวเนื้อขาวที่อวดตัวเองตรงหน้า ทำเอาฮยอกแจครางสะท้านหวั่นไหว

“อา...คุณ...ชีวอน ..อื้อ ...” ตาหวานหลับพริ้ม อ้าปากหอบๆ กอบอากาศเข้าตัว ใบหน้าแดงก่ำจนคนมองอดใจไม่ไหวยืดตัวมาจุมพิตเร่าร้อนอีกครั้งและพรมจูบไล่ตามเนื้อนุ่มขาวเนียนด้วยความต้องการส่วนลึกจากหัวใจจนฮยอกแจตัวสั่น ได้แต่ร้องครางระบายอารมณ์หวานที่ชีวอนก่อขึ้น

            “คุณ...ชีวอน...อ๊ะ...อา...” ใบหน้าหวานป่ายปัด ขาเรียวถดขึ้นลงกับพื้นเตียงยามที่มือหนาร้อนผ่าวนาบไปบนร่างกาย แตะต้องตรงไหนก็ดูจะสู้มือไปหมดทุกอย่างจนชีวอนกดยิ้มและรุกรานเข้าด้านหน้าที่กำลังแสดงตัวเองออกมา

            “ม...ไม่...อย่า...ตรงนั้น..อ๊ะ...” หน้าหวานแหงนเงย คำห้ามปรามเปลี่ยนเป็นเสียงครวญหวานล้ำก่อนที่ชีวอนจะปิดริมฝีปากฉ่ำหวาน แลกเปลี่ยนรสสัมผัสจนเสียงอึกอักดังแค่ในลำคอ มือเล็กผลักอกเขาในทีแรกกับสัมผัสไม่คุ้นเคยที่กำลังรุกเร้าจนกายข้างหน้าตื่นตัวเต็มที่ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นลูบไล้และโอบคอในที่สุดเมื่อกางเกงตัวสุดท้ายเลื่อนหลุดไปถึงเข่า ชีวอนส่งมือเข้ารุกรานให้อีกคนหลับตาพริ้มครางอื้ออึง สัดส่วนนั้นสู้มือเขา... แสดงความต้องการของเจ้าของร่างจนชายหนุ่มพอใจไม่น้อย

            “ไม่อยากให้ไปไหน...ไม่อยากปล่อยไปไหนเลย” เสียงห้าวพึมพำลงมาตามเนื้อขาวๆ กดจูบเป็นรอยแดงจ้ำอย่างแสดงความเป้นเจ้าของ กลิ่นหอมหวานของลูกอมส่งผลให้คุณน้ามึนเมาในรสสัมผัสจนไม่อาจปล่อยมือหรือหยุดยั้งใจอีกต่อไป

“อา...ฮยอกแจ หวานเหลือเกิน”  ชีวอนเลิกที่จะกักตัวไว้เพราะตอนนี้ฮยอกแจจำนนต่อเขาและหมดแรงจะต่อต้าน เรือนร่างขาวนุ่มละเอียดไปหมดจนคนมองกลืนน้ำลาย ไม่อยากเชื่อว่าตรงหน้าเขาตอนนี้คือเด็กหนุ่ม แก้มนวลสีแดงก่ำเพราะพิษสวาทระรานไปทั้งร่าง แขนเรียวกอดคอเขาแนบชิดจนชีวอนไม่รอช้า ปลดเสื้อตัวเองออกเป็นอันดับแรกและจับให้มือนุ่มแตะต้องอกเขา 

            ฮยอกแจลืมตาขึ้นสบ ไฟพิศวาสเรืองในดวงตาคนทั้งคู่จนเขาต้องเมินหลบก่อนและรุกมือไปตามที่อีกฝ่ายชักนำ  ร่างเล็กเพลิดเพลินและทำทุกอย่างตามสัญชาตญาณ โดนแตะตรงไหนบ้างก็แตะกลับจนชีวอนครางเสียงหนักหน่วงเพราะสัมผัสไม่ประสากำลังจะฆ่าเขา ชีวอนน้อยดันตัวแทบขาดใจทั้งที่ยังมีเนื้อผ้าปิดกั้น ร่างเล็กครวญครางเสียงหวานไปกับมือที่รุกรานเขา และตอบแทนสัมผัสนั้นด้วยมือตัวเองกระทั่งชีวอนเร่งนิ้ว

            “อื้อ...อ๊า...อีกฮะ...คุณชีวอน...ผม...ผ...ผม... ฮึก” 

            ร่างเล็กสะอื้นหนักหน่วงกับนิ้วที่รัดรึงสัดส่วน ขาเรียวแยกกว้างอย่างยอมจำนน แทบจะทนพิษรักที่ก่อตัวเป็นเกลียวคลื่นถาโถมเข้าหาเขาไม่ไหว

            “ไม่อยากได้ยินแบบนี้ เคยแทนตัวเองว่ายังไง” ชายหนุ่มทวงถามข้างหู ประทับจูบหนักๆ ลงใกล้ลำคอขาว แถมยังรัวนิ้วหนักๆ จนสะโพกบางส่ายรน ความสุขครั้งแรกในชีวิตกำลังจะถึงการปลดปล่อยทำให้เจ้าตัวร้องเสียงขาดห้วง

            “ฮ...ฮยอกแจ... ฮา...อื้อ... ฮยอกแจ จะ...อ๊ะ...” นิ้วเรียวจิกไหล่เขา สองตาหลับปี๋แถมยังเกร็งตัวขึ้นเรื่อยๆ เมื่อจังหวะของอารมณ์ถูกบีบรัดจนใกล้ถึงที่สุด ชีวอนยิ้มกว้าง ลดตัวลงขบเม้มยอดอกอีกฝ่ายเพื่อสร้างความสุขให้จนฮยอกแจทนไม่ไหว ส่ายหน้าไปมาราวกับคนหาทางออกแล้วก็กระตุกตัวในที่สุด

            ร่างเล็กไปถึงความสุขครั้งแรกด้วยอาการเหนื่อยหอบ ปล่อยหยาดน้ำขุ่นจนเลอะมือหนาแต่ชีวอนไม่ว่าอะไรเลยสักนิด กลับลดตัวลงจูบประทับซ้ำๆ จนเจ้าตัวเคลิ้มตามอีกครั้งและคราวนี้มือเล็กก็เลื่อนลงมาถึงขอบกางเกงเขา

            ดวงตาคมสั่นพร่า... ยอมให้อีกฝ่ายรุกรานเข้ามาแต่โดยดี ขายาวสะบัดกางเกงสแลคเนื้อดีออกไปกองอย่างไม่สนใจ สบตาหวานชั่ววินาทีอีกคนก็หลุบลงอย่างเอียงอายพร้อมกับเลียนแบบที่จะสร้างความสุขให้เขา

            “ถ้าอยากให้ฉันมีความสุข แค่รับปากมาก็พอว่านายจะไม่ไปไหน” ร่างเล็กเม้มปากแน่นไม่ตอบคำถามแต่ใช้กริยาแทนการพูดจา มือน้อยเกาะกุมเขา ลูบไล้เบาๆ เลียนแบบจนชีวอนหมั่นเขี้ยวต้องก้มลงสร้างความสุขให้ไม่ต่างกัน

            สองแรงแข็งขันช่วยกันสร้างความสุขสมจนทั้งห้องเต็มไปด้วยเสียงครางและการเอาใจ ร่างสูงอิ่มใจจนไม่อาจบอก ยิ่งยามที่คนด้านล่างเอียงอายซุกอกเขาตอนชีวอนเอ่ยขอ ใบหน้าแดงก่ำแทบจะไม่ยอมเงยจนเขาต้องลดตัวลงไปสบตาแล้วก็เริ่มรุกรานให้คนตัวเล็กได้รู้ซึ้งความสุขที่มากกว่า

            ลมหายใจหอบกระชั้นขึ้นทันควันเมื่อนิ้วยาวเริ่มเกลี่ยช่องทางนุ่มนวล ฮยอกแจเม้มปากแน่น กลั้นเสียงร้องไว้ในลำคอเพราะความเจ็บนิดๆ ชายหนุ่มก้มลงปลอบประโลม จุมพิตหวานให้อีกฝ่ายเพลิดเพลินก่อนจะค่อยๆ สร้างความคุ้นเคยจนฮยอกแจผ่อนคลายมากขึ้น นิ้วหนาเปิดทางเรื่อยๆ อีกคนก็ยิ่งครางมากขึ้นเมื่อรู้สึกถึงความต้องการตัวเองในที่ซึ่งไม่เคยคิดฝัน

            ช่องทางน้อยบีบรัดนิ้วเขาตามความตื่นเต้นทำเอาเขาจะระเบิดตัวเองให้ได้ ชีวอนครางเสียงต่ำสอดนิ้วเข้าเพิ่มและขยับเข้าออกเบาๆ จนฮยอกแจครางอู้เสียงดัง

            “คุณชีวอน...อ๊า..น..นิ้ว...อื้ม”  มือนุ่มจิกหมอนนิ้วเกร็ง ร่างกายขาวไม่มีอะไรปกปิดอีกต่อไป เรียวขาแยกกว้างให้เขาอย่างจำนนจนสายตาคมกวาดไล้อย่างพอใจ ...ทั้งสวยทั้งหวานไปทั้งตัว

            “รู้สึกดีรึเปล่า... อย่าเกร็งเลยนะ ฉันสัญญาว่าจะอ่อนโยน”  ร่างสูงกระซิบเบาๆ แต่หวานล้ำ

            “ฮยอกแจ...อื้อ...ฮยอกแจ...จะ...” เขาพูดไม่ออก ได้แต่เรียกชื่อตัวเอง จะบอกความรู้สึกตอนนี้ให้อีกคนรู้อย่างที่ถามก็ตอบไม่ได้ แต่เหมือนชีวอนจะเดาออกเพราะเริ่มส่งนิ้วที่สามเข้าไปหา ตาหวานเลยเบิกขึ้นอีกนิดและจากนั้นก็ส่ายสะโพกรับนิ้วเขา

            “ฮยอก...แจ อา...อย่าขยับ...คุณชี...วอน อ๊ะ...ฮื้อ”  ดวงหน้าหวานแดงไปหมด กายบางบิดตัวเร่าร้อนให้คนมองครางตามไปติดๆ ฮยอกแจบิดเอวยิ่งทำให้นิ้วเขารู้สึกถึงความเต้นตุบ พอขยับเข้าออกอีกนิดก็สัมผัสได้ถึงจุดอารมณ์ของฮยอกแจ ทำให้เจ้าตัวร้องครางลั่นขึ้นอีก

        “คุณชีวอน...ฮยอกแจ...จ...จะ...ไม่...ไหว”  เขาร้องขอเสียงขาดห้วง รู้สึกเหมือนกำลังจะตายเพราะความเสียวซ่านที่บุกทลายเข้ามา แต่ไม่เลยนี่ยังไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ

            “ฉันรู้ๆ ... อย่าเกร็งนะ”

            เสียงครางร้อนดังขึ้นตามลำดับ ยิ่งนิ้วเร่งจังหวะฮยอกแจก็แทบจะทนไม่ไหว จิกไหล่กว้างไว้เป็นหลักทั้งหลับตาแน่นปี๋กระทั่งรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่แทรกเข้ามาแทนที่นิ้วของชีวอน

            “คุณชีวอน... ฮยอกแจกลัว... ฮย..” คนถูกเรียกก้มลงปิดปากนั้นด้วยปากเขา พึมพำให้ผ่อนคลายทั้งปลอบประโลมกระทั่งเจ้าตัวใจสู้ ดวงตาหวานหลับพริ้มรอรับความสุขแต่สองแขนยังกอดแนบตัวหนาและชีวอนก็ตระกองกอดอีกคนไว้ไม่ห่าง

            “เชื่อใจฉันนะ” คนตัวเล็กพยักหน้าถี่ๆ แล้วก็ต้องกลั้นเสียงไว้เมื่อความเจ็บแล่นแทรกยามที่อีกคนสอดกายเข้ามา ชีวอนกัดฟันทน... พยายามเล้าโลมอีกคนให้รู้สึกและไหวซ่านไปพร้อมกันจนฮยอกแจร้องด้วยเสียงที่บอกไม่ถูก ลมหายใจหอบๆ ปล่อยออกมาเรื่อยๆ แล้วก็ถูกร่างสูงกักเก็บในรสจูบจนเร่าร้อนอีกเท่าตัว

            “อื้อ...อ๊า....จ...เจ็บ” น้ำตาหยดเล็กไหลรินลงหางตาเมื่อชีวอนเดินหน้าเรื่อยๆ กายเล็กตอบรับตัวตนของเขามากขึ้นแต่ก็ยังค้างคาเพราะขนาดใหญ่โตกับช่องทางที่ไม่เคยถูกล่วงล้ำ ชายหนุ่มจูบปลอบ กระซิบให้ผ่อนคลายและรั้งให้เจ้าตัวเริ่มรับเข้ามากขึ้นเรื่อยๆ กระทั่งส่งตัวเองเข้าทั้งหมด ขาเรียวยกสูงเพื่อสอดรับโดยที่ใบหน้าหวานยังเหยเกเพราะความเจ็บ

            “ไหวมั้ย” ฮยอกแจส่ายหน้า... บอกไม่ถูกว่าตอนนี้รู้สึกยังไงกันแน่ แต่พอมือหนาไล้ส่วนหน้าของเขา สะโพกเล็กก็สะท้านตามจนด้านหลังเริ่มรู้สึก ชีวอนหลับตาครางเสียงสั่นไม่แพ้กันเมื่อรู้สึกว่าฮยอกแจบีบรัดเขาทุกทางจนแทบขยับไม่ได้

“ฮยอกแจ...อย่าเกร็ง...” เจ้าตัวพยายามทำตาม หยดน้ำตาทำให้พร่ามัวแต่ฮยอกแจมีความสุขมากกว่าอะไรทั้งหมด ร่างเล็กยอมกลั้นใจขยับตัวเองเบาๆ แล้วก็ร้องออกมา ส่วนนั้นใหญ่โตจนเขาคิดว่าคงรับไม่ไหว แต่เมื่อถูกบุกรุกฮยอกแจกลับตอบรับเสียดิบดีแล้วจากนั้น... เสียงครางก็ปล่อยออกมาไม่ขาดสายเมื่อชีวอนส่งสะโพกเข้าหา เริ่มสร้างความสุขให้ทั้งตัวเองและคนด้านล่างจนฮยอกแจไม่เคยคาดคิด

            “ฮยอกแจ....อา... น่ารักที่สุด ฮยอกแจ...” ชีวอนครางในลำคอ มองดวงหน้าหวานเร้าอารมณ์อย่างมีความสุข อีกฝ่ายเกาะไหล่เขาไม่ยอมปล่อย ตอนแรกก็บอกว่าเจ็บแต่พอสักพักสะโพกสวยก็ตอบรับเขาและสอดประสานให้จังหวะเร่าร้อนเป็นหนึ่งเดียวจนไม่มีใครฉุดรั้งใคร

            ชีวอนพาดขาเรียวไว้บนไหล่กว้าง ยิ่งทำให้เขารู้สึกถึงความลึกที่อีกคนอยู่ในกาย ฮยอกแจหน้าแดงก่ำ...กัดฟันทุกครั้งที่กายใหญ่โตล้ำลึกเข้ามาเพราะมันซ่านจนเกินทนไหว มองหน้าคมของฝ่ายนั้นด้วยความรักและยิ้มอย่างมีความสุขที่เห็นชีวอนกำลังพอใจกับเกมส์รักครั้งนี้

            “อา...อ๊ะ....อื้อ” เสียงร้องปล่อยออกมาอย่างไม่อาย ทุกครั้งที่ชีวอนย้ำกายเข้าออก ใจของเขาก็เหมือนจะปลิดปลิวตาม น้ำหนักกายนั้นทำบางส่วนสอดลึก กระตุ้นจุดสัมผัสภายในจนฮยอกแจร้องครางลั่น

            “คุณชีวอน...อ๊า...อื้อ...อ๊ะๆ...ฮยอกแจจะ...ไม่ไหว...แล้ว”  พูดออกมาตามใจคิด ส่ายหน้ารัวไปหมดเมื่อห้วงอารมณ์ทะยานขึ้นสูง ชีวอนรู้ดีเพราะร่างเล็กเริ่มเกร็งขึ้นอีกครั้ง ชายหนุ่มเร่งความเร็วทั้งนิ้วและสะโพกจนอีกคนส่ายหน้าหนักหน่วงแล้วก็พุ่งขึ้นไปก่อนจนหยาดน้ำเปรอะเปื้อน 

“ฮยอกแจรักคุณชีวอน” เจ้าตัวร้องขึ้นเมื่อเก็บกลั้นความรู้สึกไว้ไม่ไหว ตัวบางกระตุกติดๆ กันปล่อยหยดสีขาวอีกระลอก ร่างเล็กหอบหายใจเหนื่อยอ่อนบนเตียงกว้าง แต่คนที่ถูกบอกรักอึ้งไปแล้ว... ชายหนุ่มเปิดยิ้มกว้างด้วยความรู้สึกดีใจที่สุด กระซิบขอบคุณและรั้งแขนเรียวให้โอบลำคอไว้แนบแน่นขณะเร่งจังหวะรัวเร็วกระทั่งชายหนุ่มตามคนตัวเล็กไปไม่ห่าง พรมหยาดอุ่นร้อนเข้าจนท่วมท้น

                                                       กลับไปอ่านต่อที่หน้าฟิคจ้า ^^