LOVE FALL
Chapter 13
“ช..ชี...อือ...”
เสียงหวานครางอ่อนระโหย โดนจูบแบบนี้เข้าไปก็ไม่รู้จะหาสติที่ไหนมาพยุงร่างตัวเอง
เขาทุบไหล่กว้างในช่วงจังหวะที่หายใจไม่ทัน ชีวอนก็ผละออกมา หอบอากาศกันทั้งคู่
“เมื่อกี๊โทษฐานที่นายไม่ไว้ใจฉัน”
ฮยอกแจตาเบลอ
ต้องกอดคอหนาเพื่อพยุงร่างตนเอง
ไม่อย่างนั้นเขาคงทรุดลงไปกับพื้นด้วยจูบเรียกวิญญาณนั้นแล้ว
“และนี่...โทษฐานที่คุยกับผู้ชายคนอื่นในยามวิกาล”
“เดี๋ยวสิ...”
ชายหนุ่มไม่ฟังคำค้านใดใด
เขารวบเอวเล็ก กดจุมพิตตามอำเภอใจมากกว่าเดิม ทั้งจูบทั้งย้ำแสดงความเป็นเจ้าของ ฮยอกแจมือสั่น
สติหลุดลอยไปหมดเมื่อลิ้นสากกำลังไล้เล็มเรียวปากนุ่ม
กระตุ้นและหยอกเย้าให้เขาเปิดรับความหวานล้ำที่ชีวอนส่งมา
“อืม...อ๊ะ”
คนตัวโตช่างร้ายกาจ
ไม่ยอมให้เวลาแม้แต่พักหายใจเมื่อได้ทีก็ยิ่งตอกย้ำด้วยรสจูบลึกล้ำ
ราวจะบอกทางอ้อมว่าทั้งจิตใจและวิญญาณของฮยอกแจเป็นของเขาเพียงผู้เดียว
“อื้อ...ชีวอน...ไม่ได้นะ”
เสียงร้องห้ามสั่นพร่าดังขึ้นในวินาทีที่มือหนาไล่ต่ำและสอดเข้าไปหาเนื้อแท้ในชุดนอน
“คนผิดไม่มีสิทธิ์ค้าน”
“แต่ว่า...
ชีวอน...อ๊า” ดวงหน้าหวานขึ้นสีเมื่อนิ้วยาวเจอเข้ากับเป้าหมาย ชายหนุ่มยิ้มร้าย
สะกิดเบาๆ อีกครั้ง ร่างน้อยก็ผวาเฮือก พยายามฉุดมือใหญ่เอาไว้
“ไม่...ได้...
นายไม่ได้มาคน...เดียวนะ... อืม...” ตอนนี้ร่างกายและจิตใจกำลังต่อสู้กันอย่างรุนแรง
ฮยอกแจพยายามดึงสติมาคัดค้านไม่ให้คนตัวสูงทำอะไรเลยเถิด
แต่มือสองข้างก็มีฤทธิ์เดชร้ายกาจเกินไป แตะผ่านไปตรงไหนก็สร้างความร้อนรุ่มให้เกิดขึ้นได้ทุกที่
“ฉันเพิ่งมาถึงเอง
แล้วคิบอมก็ไม่ได้รออย่างหนาวๆ อยู่ข้างนอกด้วย”
“แต่...อ๊า...ไม่นะ”
ร่างเล็กกระตุกเบาๆ ด้วยสองมือขยี้เม็ดยอดสีหวานใต้เสื้อจนมันสู้มือ
ฮยอกแจพยายามปัดป้องและถอยตัวเองออกห่าง แต่ชีวอนก็ยังตามติด ไม่ลดละทั้งปากและมือ
ทำเอาความคิดห้ามปรามเริ่มจะหดหาย
กระทั่งขาเรียวถึงขอบเตียง
เขาก็หงายหลังลงไปอย่างง่ายดายเมื่อชีวอนเอนร่างพิงลงมา ฮยอกแจส่ายหน้า
คัดค้านทั้งที่ยังครางเครือกับรสจูบติดพันว่าไม่ได้... ม...ไม่...ได้
“คราวที่แล้วนายทั้งหอมทั้งหวานไปทั้งตัว
แต่กลับหนีฉันไปก่อน คราวนี้ฉันมาตามเอาคืน”
“อ...อย่า”
เสียงร้องขาดห้วงบ่งบอกแทนเจ้าตัวได้อย่างดีว่าในขณะนี้ฮยอกแจไม่มีแรงจะคิดอะไรอีกแล้ว
ทันทีที่ฝ่ามือหนาประสานกับมือเขาและรั้งแขนเรียวไว้ด้านบน
พร้อมกับปากได้รูปที่ขยันรังแกเขาเหลือเกินประทับลงมา ฮยอกแจก็รู้ว่าตัวเองได้พ่ายแพ้อีกฝ่ายไปแล้ว
ชีวอนครางในลำคอเมื่อรับรู้ได้ถึงอาการยอมจำนนและโอนอ่อนของคนใต้ร่าง
เขาละจากมือเรียวมาลูบไล้ผิวเนื้อขาวอุ่น
แตะผ่านทุกส่วนของร่างกายเล็กทุกตารางนิ้วเพื่อประทับตราความเป็นเจ้าของ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื้อนิ่มอวบอิ่มตรงยอดอก ปัดมือผ่านครั้งใด
ร่างน้อยก็สะท้านเยือก ส่งเสียงอืออาเสียทุกครั้ง
“ฉันยังจำครั้งแรกของเราได้ดี
นายคือความสุขที่ทำให้ฉันไม่รู้จักอิ่ม”
ดวงหน้าหวานแดงก่ำอยู่ใต้อกกว้าง
ฮยอกแจเบือนหนี ไม่อยากรับฟังคำพูดส่อแวว แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น
ร่างเขาที่ก่ายเกยกับชีวอนก็แทบจะเปล่าเปลือยอยู่แล้ว
“ครั้งนั้นนายมีความสุขใช่มั้ย...”
ชายหนุ่มเอ่ยถามพลางลดกายลงมาสบตากับคนตัวเล็ก
มือใหญ่เชยคางมนเอาไว้ไม่ให้ฮยอกแจหันหนีไปไหน
“ฮื้อ...
จะถามทำไม”
“ฉันอยากรู้ว่าฉันทำให้ฮยอกแจมีความสุขรึเปล่า”
ตาสองคู่สบกันในระยะประชิด
ฮยอกแจหลุบตาต่ำ ใกล้ชิดขนาดนี้เขาจะโกหกอะไรได้ เขาพยักหน้าแทนคำตอบ
คนตัวโตก็ยิ้มสมใจ
“ถ้าวันนั้นนายมีความสุขแล้ว
วันนี้ฉันจะทำให้นายสำลักความสุขไปเลย”
ฮยอกแจตาเบิกโต
เขาไม่ได้เข้าใจประโยคนั้นผิดไปใช่ไหม
ปากได้รูปแย้มอย่างพึงใจ
ทว่าในสายตาฮยอกแจมันคือรอยยิ้มสมใจที่ทำให้เขาเขินอายหนักขึ้นไปอีก
เจ้าตัวพยายามจะผุดลุก ดึงชายเสื้อลงมาปิดอกขาวที่เปิดเผยต่อสายตาชีวอน
แต่เพียงครู่เดียวก็ถูกกดลงไปใต้ร่างอีกครั้ง
และคราวนี้ชีวอนก็เริ่มบทรักหวานล้ำที่เจ้าตัวบอกไว้ว่าเขาจะต้องสำลักมัน...
ร่างขาวเปลือยเปล่าภายในชั่วพริบตาที่ชีวอนไล้มือไปทั่ว
ฮยอกแจสั่นสะท้าน ขยับเข้าชิดกายหนาเพื่อปกปิดตนเอง
แต่ชีวอนกลับทำตรงกันข้ามด้วยการถอดเสื้อผ้าตนลงไปกองอีกฝั่งเตียงโดยไม่สนใจว่ามันจะยับย่น
“ฉันอยากรักนายทุกวัน
ทุกคืน...ตั้งแต่วันนั้นที่ปูซาน ฉันก็ฝันถึงเวลานี้มาตลอด”
“ลามก”
คนตัวเล็กอุบอิบว่า
“ใช่...
แต่ฉันอยากลามกกับฮยอกแจคนเดียวเท่านั้น”
พอโดนสวนกลับมาด้วยข้อความเข้าเนื้อ
ฮยอกแจก็ละสายตาไม่ยอมสบ เขาหายใจคล่องได้เพียงไม่กี่วินาที
จากนั้นก็โดนพิษรักจู่โจมจนไม่ทันตั้งตัว
สองมือสองแขนที่เขาเคยคิดว่าอบอุ่นบัดนี้ทำให้ร่างน้อยร้อนรุ่มแทบลุกเป็นไฟ
ชีวอนปรนเปรอความสุขให้จนเขาแทบสำลักจริงดังว่า ยิ่งยามมือใหญ่รุกราน
ฟอนเฟ้นเนื้อขาวนิ่มไล่เลยไปถึงส่วนอ่อนไหวที่กำลังชูชันรอรับการสัมผัส
ฮยอกแจก็ยิ่งอายจนทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ร้องครวญใต้ร่างสูง
ให้ชีวอนชักนำตนไปยังจุดสิ้นสุดของความสุข
“อ๊า...ชีวอน...ชีวอน”
เสียงหวานๆ ร้องสั่นพร่า โดนมือหนารุกเร้ายิ่งยวดทั้งปากที่กำลังบดขยี้จุดสีหวาน
มือข้างหนึ่งก็ส่งความสุขให้เม็ดยอด
และอีกด้านยังช่วยรูดรั้งให้ฮยอกแจถึงสวรรค์ที่กำลังเรืองรองตรงปลายฟ้า
เอวหวานส่ายร่อน
ไร้แรงจะต่อกร สองมือจิกทึ้งผ้าปูเพื่อคลายความเสียวซ่านที่อีกฝ่ายกำลังทำให้เขา
ร่างสูงยิ้มกร้าว กัดฟันกดความต้องการของตนเพื่อสนองให้ฮยอกแจไปถึงฝั่งฝัน
ฮยอกแจร้องครางเครือ
เขาไม่รู้ตัวเลยว่าได้แยกเรียวขากว้างเพื่อรับชีวอนมาอยู่ตรงกลาง
ไม่รู้ตัวว่าบัดนี้นิ้วยาวกำลังไต่ลงไปหาช่องทางรักที่คล้ายจะรอรับการเติมเต็ม
“อ๊ะ...ตรงนั้น”
ทั้งร้องทั้งสะดุ้ง ฮยอกแจยื้อมือหนาเอาไว้ แต่ฝืนแรงไม่ไหว
ได้ยินเพียงเสียงกระซิบที่บอกว่าเขาจะมีความสุข
“ฉันกลัวเจ็บ”
ตาเรียวลืมขึ้นมาสบ แววตานั้นทั้งออดอ้อนและขอร้องไปในตัวจนชีวอนใจแข็งไม่ไหว
เขาลุกขึ้นมาจากเตียงซึ่งกำลังยับได้ที่
มองหาตัวช่วยที่พอจะมีในห้องนี้ก่อนจะยิ้มอย่างสมใจ ขายาวก้าวเร็วๆ
ไปหยิบของที่ต้องการก่อนจะขยับขึ้นมาอีกครั้ง พอฮยอกแจเห็นเบบี้ออยล์ในมือหนา
เขาก็นึกโทษตัวเองที่ผิวแห้งเหลือเกิน
“มันไม่ได้เอาไว้ใช้ตรงนั้น...” เจ้าตัวพยายามร้องเตือน
แม้มันจะเบากว่าเสียงกระซิบก็ตาม
ใบหน้าหล่อเหลายักคิ้วให้ก่อนจะกางแขนกักร่างที่เขินจนตัวแดงไม่ให้หนีไปไหนได้
“แต่มันช่วยได้
รับรองเลยว่านายจะต้องสุขสม”
คำพูดนั้นเรียกสีเลือดฝาดขึ้นมาจนเต็มแก้ม
มือเล็กทุบไหล่หนาเบาๆ แล้วก็โดนเอาคืนด้วยจูบเร่าร้อนเพื่อสานต่อในกิจกรรมที่ค้างคา
...
อี
ฮยอกแจคนนี้ขอสาบานเลยว่า...เขาไม่ได้คิดว่าการนำเบบี้ออยล์มาใช้ในการทำรัก
มันจะทำให้เขาเสพสมในรสรักได้มากถึงเพียงนี้
เสียงหวานร้องครางจนแหบแห้งเมื่อนิ้วยาวแทรกเข้าลึกด้วยความลื่นของน้ำมันทาผิว
ผิวเนื้อเขาร้อนผ่าวราวกับมีไฟสุม
ยิ่งชีวอนสอดลึกและเพิ่มจำนวนนิ้วไปพร้อมกับการกระตุกเข้าออกของมือสองข้าง
สะโพกอิ่มก็ส่ายวนราวกับหาทางออกไม่เจอ
“ชีวอน...อ๊า...ม...ไม่
อื้อ...ตรงนั้น” เสียงครวญไม่ได้ศัพท์ดังขึ้นในทุกจังหวะที่ร่างสูงนำเขาไป
ชายหนุ่มอดทนใจเย็นอีกนิด รอให้ร่างน้อยพรั่งพร้อม
ยิ่งพอสายตาหวานเยิ้มลืมขึ้นมองเขา ชีวอนก็ครางอยู่ในใจ
“ฉันทนไม่ไหวแล้ว...
ให้ฉันรักนายเถอะนะ”
แทบไม่รอให้คำขอถูกตอบรับ
มือใหญ่ก็แยกขาเรียวออกกว้าง ฮยอกแจหลบตา
ขยับขึ้นมากอดคอหนาเอาไว้ด้วยไม่กล้ามองสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
มือใหญ่ขยับลงมารูดรั้งให้ร่างน้อยโอนอ่อน
แล้วก็อาศัยช่วงจังหวะที่คนตัวเล็กมัวแต่ร้องครางขยับเข้าหาเพื่อแนบชิด
“อื้อ...อ๊า...อ๊ะ”
นิ้วเรียวบีบไหล่กว้างแน่นๆ
เมื่อรู้สึกถึงความคับแน่นที่แม้จะถูกเปิดด้วยนิ้วไปแล้ว
แต่มันก็เทียบกับความใหญ่โตนี้ไม่ได้เลย ชีวอนส่งเสียงปลอบขณะบดจูบปากอิ่มและรัวนิ้วกับส่วนหน้า
ฮยอกแจก็สับสนด้วยความรู้สึกรุมเร้าจากหลายทิศทาง
เอวหนาถอนออกก่อนจะขยับเข้าหาอีกครั้ง
กดลึกเรื่อยๆ ในทุกจังหวะที่ถอดถอนและเติมเต็มกระทั่งฮยอกแจเปิดรับเขาทั้งหมด
สองร่างประสานกันแนบแน่นและกลายเป็นฮยอกแจที่ร้องแทบเป็นสะอื้นในลำคอ
“เจ็บไหม...”
เสียงห้าวถามอย่างอาทร คนตัวเล็กก็ส่ายหน้า เขาอึดอัดไปหมดทั้งร่างแต่มากกว่านั้นคือความรู้สึกของการได้รับการเติมเต็ม
การสอดประสานนี้มันส่งผลให้พอใจยิ่งกว่า
สะโพกอิ่มเริ่มขยับก่อนเมื่อทนความอึดอัดไม่ไหว
ชีวอนครางห้าว ค้ำกายเหนือร่างเล็กขณะกระซิบเสียงเครียดว่าเขากำลังจะเดินหน้าไปหาสรวงสวรรค์
ฮยอกแจซุกหน้าเข้ากับอกหนา
ไม่ตอบอะไรนอกจากกอดคนตัวโตเอาไว้ ชายหนุ่มจึงขยับทีละนิด
เรียกเสียงครวญทีละหน่อยและเมื่อทุกอย่างเป็นไปตามครรลอง สองร่างก็ควบขับกันและกันอยู่บนเส้นทางแห่งเปลวไฟพิศวาส
“ฮยอกแจ...ฮยอกแจ”
เสียงเรียกดังขึ้นแทบทุกครั้งที่กายใหญ่หยัดร่างเข้าหา ความสุขถูกเติมเต็มจนจุกล้นอยู่ภายในด้วยการตอบรับถี่รัว
ร่างน้อยตอบสนองไปตามที่ใจคิด
เขาไม่รู้เลยว่าท่าทางแบบนั้นจะทำให้ชีวอนที่กำลังใจสั่นแทบทะลักทลายความสุขออกมา
สะโพกอิ่มถูกชักนำให้ตามติดและถอนกายออกห่างก่อนจะถูกจับไว้อีกครั้งเพื่อรับแรงกระแทกอันสุขสม
เสียงร่างกระทบกันดังแทรกเสียงครวญ ลื่นไหลราวกับบทเพลงแห่งรักกำลังขับร้อง
เรียวขาขาวถูกยกขึ้นพาดบ่า
ฮยอกแจก็ครางเสียงสั่น ทางรักสีหวานกำลังถูกรุกรานอย่างเร่าร้อน
และเขาเองก็แทบมอดไหม้ไปกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“อ๊ะๆ
ๆ...ตรงนั้น...อ๊า...ชีวอน” ท่อนลำแข็งแรงเบียดจุดสัมผัสอ่อนไหวจนฮยอกแจสะท้านสะเทือน
สองนิ้วผละจากหลังกว้างมาจิกหมอน
รอรับความสุขเต็มล้นจากชีวอนที่กำลังสาดซัดเข้าใส่ร่างเขา
ยิ่งได้ยินคนตัวเล็กครวญคราง
ชายหนุ่มก็ยิ่งได้ใจเดินหน้าต่อเกมรักอย่างดุเดือด
รู้สึกถึงแรงตอดรับหนักหน่วงข้างในเขาก็รู้ว่าคนรักกำลังจะไปถึงจุดหมาย
ชีวอนโน้มกายลงมาจูบปิดปาก
กดร่างย้ำๆ เข้าหาหนักหน่วงหลายครั้งก็รู้สึกว่าคนใต้ร่างเกร็งและแอ่นหยัด
ฮยอกแจปล่อยสายธารของความสุขรินรดกายตน แล้วก็ต้องเบิกตากว้างๆ
เมื่อชีวอนรุกเร้าด้วยความเร็วเต็มที่เพื่อไขว่คว้าสวรรค์เช่นกัน
“ที่รัก...
ที่รัก”
สะโพกหนาโรมรันเร่งร้อน
ฮยอกแจเม้มปากแน่น กลั้นหายใจกับความเสียวซ่านที่แผ่นเข้าหาตัวแม้จะถึงฝั่งไปแล้วครั้งหนึ่ง
เขารู้สึกได้ถึงกล้ามเนื้อที่เกี่ยวกอด รู้สึกได้ว่าชีวอนกำลังจะไปถึง...
“อ๊ะ...”
ดวงหน้าหวานร้อนผ่าวด้วยความอายเมื่อแขนยาวกอดเขาแนบแน่นและกระตุกอยู่เหนือร่าง
ปล่อยหยาดหยดเข้ามาภายในจนเยิ้มฉ่ำ ชีวอนกระซิบเสียงแหบห้าว
ทั้งขอบคุณและบอกรักจนแทบไม่เป็นประโยคด้วยความพึงพอใจ
สองร่างยังคงกอดก่ายกันแม้เกมรักจนสิ้นสุดลงไปแล้ว
ฮยอกแจนอนนิ่งไม่กล้าขยับด้วยเขินเกินกว่าจะพูดอะไรได้
ตอนนี้ทั้งตัวเขาเหนียวเหนอะ โดยเฉพาะตรงจุดนั้น...ทำเอาหน้าหวานแดงแล้วแดงอีก
กลับไปอ่านที่หน้าเดิมนะคะ
